Πάλι άλλα λέω κι άλλα θα καταλάβεις. Όπως τότε που σου είπα πως δεν ήθελα να πάμε εκείνη την άτιμη τη βόλτα γιατί ήσουν κουρασμένος. Ήσουνα. Κι εγώ τι ήμουνα; Αγχωμένη. Ήθελα να βγω να πάρω λίγο αέρα. Αλήθεια είπα. Εσύ τι έπρεπε να πεις είναι το θέμα. Έπρεπε να πεις: «Δε με πειράζει, αγάπη μου. Πάμε!». Έπρεπε να σκεφτείς και τη δική μου την ανάγκη και να μη σε νοιάζει αν ξέφευγες λίγο απ’ τη ρουτίνα σου. Έπρεπε απλά να το πεις κι εγώ θα αρνιόμουνα.
Ποτέ δε θα μάθετε τι πρέπει να λέτε. Εμείς μπορεί να λέμε ό,τι θέλουμε. Εσείς όμως έχετε συγκεκριμένες απαντήσεις που οφείλετε να δίνετε. Πότε θα το μάθετε επιτέλους; Ποτέ δε θα σας δώσουμε τα πράγματα στο πιάτο. Θέλουμε να το βάζετε να δουλεύει το ρημάδι σας προτού απαντήσετε. Να μη σκέφτεστε μόνο τη πάρτη σας αλλά και τη δική μας. Να μπείτε στα παπούτσια μας οικειοθελώς και να γουστάρετε κιόλας.
Παίζουν παιχνίδια οι άνθρωποι. Παιχνίδια μυαλού. Με την ελπίδα πάντα ό,τι διαθέτεις ένα τέτοιο κοφτερό εγκέφαλο που ξέρει να ανταποκρίνεται στις προκλήσεις. Πρόκληση είναι οι ανθρώπινες σχέσεις και μάλιστα η μεγαλύτερη.
Το δυσκολότερο πράγμα είναι να κλείσεις τα αυτιά σου και να αφουγκραστείς. Αυτά που βγαίνουν απ’ το στόμα πάντα έχουν τη μικρότερη σημασία. Η αξία είναι σε όσα ποτέ δεν ακούγονται, δεν ειπώνονται. Εκεί κρύβονται οι μεγαλύτερες αλήθειες και τα βαθύτερα νοήματα. Αν σου βαστάει κλείσε τα αυτιά και βρες τα.
Αν ήξερες πόσα σου λέω χωρίς να αρθρώσω λέξη, ίσως και να τρόμαζες.
Γυναίκα, σκέφτεσαι. Παράλογη, γκρινιάρα, τρελή. Ποτέ δεν ξέρω τι θέλω. Βλέπεις το λάθος σου; Πάλι διάλεξες την εύκολη λύση. Βούτηξες το πρώτο πράγμα που σου ‘ρθε στο μυαλό και το ξεστόμισες. Κι εκεί βρίσκεται το λάθος. Γιατί ο σκοπός είναι να ταλαιπωρηθείς, να στροφάρεις, να ψάξεις λίγο παραμέσα κι έπειτα να μου απαντήσεις με το χέρι στην καρδιά.
Ξέρεις τι είμαι; Απαιτητική.
Ζητάω λίγα αλλά κατά βάθος τα θέλω όλα. Σου δίνω κομμάτια του παζλ για να τα ενώσεις. Σου βάζω αινίγματα για να βρεις τις λύσεις. Σου προσφέρω τυράκι για να δω εάν θα πιαστείς στη φάκα.
Δε γουστάρω να σε παιδεύω γιατί δεν έχω τίποτα καλύτερο να κάνω. Γουστάρω να σε παιδεύω για να αποδείξεις πως αξίζεις ότι σε έχω τοποθετήσει ψηλά.
Αν δε σε υπολόγιζα, αν σε είχα σίγουρο και δεδομένο, αν ήσουν ένας απ’ το σωρό, δε θα έμπαινα ποτέ σε αυτή τη διαδικασία. Εσύ, όμως, διαφέρεις και θέλω να μου το δείχνεις σε κάθε ευκαιρία. Να μάθεις να ανταποκρίνεσαι στις απαιτήσεις και να ξεγλιστράς απ’ τις παγίδες. Να παίζουμε τη γάτα με το ποντίκι και να αφηνόμαστε σε μια αλλοπρόσαλλη εναλλαγή ρόλων. Να μην ξέρεις τι γίνεται στο κεφάλι μου και να με εκπλήσσεις κάθε φορά που μαντεύεις τις επιθυμίες μου.
Μάθε να με διαβάζεις.
Να σου λέω όχι και να καταλαβαίνεις ναι. Να σου λέω σταμάτα και να συνεχίζεις. Να σου φωνάζω φύγε και να μη ξεκολλάς από πάνω μου. Να σωπαίνω κι εσύ να ακούς.
Τα παιχνίδια του μυαλού θέλουν δυνατούς παίκτες κι εγώ νομίζω πως βρήκα τον καλύτερο.
Το πάμε μία απ’ την αρχή; Όχι. Σταμάτα. Φύγε.
της Κατερίνας Χήναρη via pillowfights
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου