Σιρόπι με Μανιάτικο Θυμάρι για τον πονόλαιμο.!

 

Το θυμάρι στον Ταΰγετο και στη Μάνη, φύεται σε μεγάλες εκτάσεις και χρησιμοποιείται στη μελισσοκoμία,,, ως βασικό φυτό για το περίφημο αρωματικό Μανιάτικο μέλι,,, Η χρήση του είναι γνωστή από την αρχαιότητα,,, Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι το χρησιμοποιούσαν σαν βαλσαμωτικό και αρωματικό,,, Οι αρχαίοι Έλληνες σαν απολυμαντικό για διάφορες ασθένειες,,, Οι Ρωμαίοι στρατιώτες συνήθιζαν να κάνουν μπάνιο σε νερό αρωματισμένο με θυμάρι, για να αποκτήσουν σφρίγος και ενεργητικότητα,,, Και μείς οι Μανιάτες,,, το έχουμε στα δεξά μας,,, παντού,,,

Συνταγή για να φτιάξετε και εσείς σιρόπι από θυμάρι, και να το έχετε πάντα στο ψυγείο σας.
Ιδανικό για κρυολογήματα, ξερόβηχα, διεγείρει ολόκληρο το αναπνευστικό σύστημα:

Τα υλικά που θα χρειαστούμε:
25γρ. ξερό θυμάρι από την Μάνη
500ml νερό
250γρ. μαύρη ζάχαρη
250γρ. μέλι

Τρόπος παρασκευής:
Βράζετε το νερό και βάζετε τα 25γρ. θυμάρι μέσα σε πήλινο δοχείο και το σκεπάζετε. Το αφήνετε για 15-20 λεπτά έτσι ώστε να απορροφήσει όλες τις ιδιότητες του θυμαριού. Μετά το σουρώνετε και το βάζετε σε μια κατσαρόλα σε σιγανή φωτιά. Προσθέστε το μέλι και την ζάχαρη και ανακατεύετε. Όταν αρχίζει να βράζει, ξαφρίστε το, έτσι ώστε να μείνει καθαρό. Σιγά-σιγά θα το δείτε να πήζει. Τότε, τραβήξτε το από την φωτιά και αφήστε το να κρυώσει. Τοποθετήστε το σε μπουκάλι με φελλό και κρατήστε το στο ψυγείο σας.

Σημείωση:
Όπως όλα τα βότανα και αρωματικά φυτά έτσι και το θυμάρι πρέπει να καταναλώνεται με προσοχή,,, Η συνεχής και αλόγιστη χρήση του μπορεί να προκαλέσει δυσλειτουργία του θυρεοειδούς καθώς και ζαλάδες,,, διάρροια,,, και καρδιακή κατάπτωση,,, Επίσης,,, δεν συνιστάται η χρήση του από υπερτασικούς,,, γιατί ανεβάζει την αρτηριακή πίεση,,, καθώς και σε εγκύους,,, αφού προκαλεί συσπάσεις στην μήτρα,,,

η υπογράφουσα 
Κουτσιλέου Κ. Μαργαρίτα

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΛΑΧΑΚΟΣ «του αντρειωμένου ο θάνατος... θάνατος δεν λογιέται»... ΑΘΑΝΑΤΟΣ

IMIA 1996 ,,, η Ελλάς υπέστη Εθνική ταπείνωση,,, και ο Ελληνισμός υποδούλωση,,, Σημίτης,,, Πάγκαλος,,, και λοιποί υπέρ,,, των Βρωμομογγόλογλου, των Αμερικανών και λοιπών συμφεροντολογικών "συμμάχων",,,

Οι «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο ήταν πλέον γεγονός,,, Η κυβέρνηση Σημίτη αποδέχτηκε τις εντολές των Αμερικανών,,, Για να διασφαλίσει την πολιτική της επιβίωση,,, 12 μογγολάκια και κάμποσα πουλημένα βαφτισμένα ελληνάκια ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ 3 Λεβέντες,,,

Τετάρτη, 31 Ιανουαρίου 1996,,, τρία Παληκάρια έδωσαν το αίμα τους για μας,,, Ήρωες της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας πλήρωσαν με την ζωή τους την προδοσία των συμφερόντων της κυβέρνησης Σημίτη και της φιλοαμερικανιάς,,,

<< Κανένας από την κυβέρνηση δεν εμφανίσθηκε στο πεντάγωνο κατά τη διάρκεια της κρίσης των Ιμίων με τους Τούρκους, ενώ μάταια οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις περίμεναν εντολές >> τόνισε ο ναύαρχος και επίτιμος ΑΓΕΕΘΑ Χρήστος Λυμπέρης,,,
Ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός, ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΑΝ......

Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ και η ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΑΝΥΠΟΤΑΧΤΗ ΜΑΝΗ ΤΙΜΑ τον ΗΡΩΑ της,,, και όλοι μαζί αποδίδουμε φόρο τιμής κατ ελάχιστον για το χυθέν αίμα του, μαζί με τον αδερφό του ήρωα μας και συμπατριώτη μας,,, τον Μανιάτη,,, κο Νικόλαο Βλαχάκο,,, την Κυριακή στις 31/01/2016 και ώρα 11.30 στον ανδριάντα του στην πλατεία Κωνσταντίνου Καραμανλή (πρώην πλατεία Τερψιθέας)...

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΛΑΧΑΚΟΣ «του αντρειωμένου ο θάνατος,,, θάνατος δεν λογιέται» ,,, ΑΘΑΝΑΤΟΣ .!!!
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ,,, ΠΑΝΤΑ ΤΙΜΩ,,,

η υπογράφουσα
Κουτσιλέου Κ. Μαργαρίτα
(η φωτογραφία από προσωπικό μου αρχείο στην Πατρίδα μου,,, ΛΑΓΙΑ/Μέσα Μάνη)

Tην Καλημέρα μου ,,, και Θετική plus +++

Μία νέα ημέρα ξημέρωσε,,, γεμάτη ελπίδα,,, όχι την ελπίδα του περίμενε,,, αλλά για αυτήν που διεκδικώ,,, Βάλε στόχο σήμερα,,, να βάλεις ακόμα μία πετρούλα στην διεκδίκηση της,,, Καταρχάς, ξεκίνα αφιερώνοντας χρόνο σε θετικές σκέψεις,,, Τα αισιόδοξα συναισθήματα,,, δεν επιφέρουν παροδική ευτυχία,,, τουναντίον,,, ανοίγουν προοπτικές και μας οδηγούν σε νέες επιλογές,,, Βγές έξω,,, περπάτησε στην λιακάδα,,, τρέξε,,, νιώσε ζωντανός/ή,,, Η φυσική δραστηριότητα αυξάνει την παραγωγήενδορφινών,,, που μας κάνουν να νιώθουμε όμορφα,,, κι όταν νιώθουμε όμορφα,,, τότε γινόμαστε πιο δυνατοί,,, πιο δημιουργικοί,,, πιο αποφασιστικοί,,, Δες τους φίλους σου,,, μιλήστε,,, εμπνευστείτε,,, συνεργαστείτε,,, δουλέψτε μαζί για τους στόχους σας,,, αγκαλιαστείτε,,, Βοήθα κάποιον που έχει ανάγκη,,, μην πείς αμέσως,,, την λέξη δεν δύναμαι,,, λόγω έλλειψης χρημάτων,,, η βοήθεια στον συνάνθρωπο δεν μετριέται μόνο με ευρώ,,, αν προσφέρεις τον εαυτό σου στον συνάνθρωπο, απλώς και μόνο ξεκινώντας δίνοντας το μπράτσο σου στον ηλικιωμένο που θέλει να περάσει τον δρόμο αλλά δεν βλέπει,,, πίστεψε με,,, θα νιώσεις όμορφα με τον εαυτό σου,,, άνοιξε τα αυτιά σου και άκουσε,,, να ξερες πόσος πόνος σιωπής υπάρχει γύρω μας,,, και πόσοι θέλουν να ανοίξουν την σιωπή τους,,, μα δεν βρίσκουν αυτί ανοικτό,,,Το "εμείς" έχει αντικαταστήσει το "εγώ" εδώ και καιρό,,, ή τουλάχιστον έτσι πρέπει,,, Φύση,,, άκου το κάλεσμα της,,, ο ύψιστος Δημιουργός πόσο τέλεια την έχει πλάσει,,, Απόλαυσε την,,, περπάτα,,, ανάπνευσε,,, αγάπησε την,,, και τελικά Βάλε το μυαλό σου να δουλέψει,,, Δεν μπορεί,,, κάποια λύση θα υπάρχει αν όχι για την ολοκλήρωση του στόχου,,, μα για την πορεία,,, Καλημέρα Αγαπημένοι μου,,, εγώ διάλεξα τι θα κάνω σήμερα,,, όλα τα παραπάνω,,, και επειδή ο χρόνος τρέχει,,, πάω να ετοιμαστώ,,, ο ήλιος της Αγαπημένης μου Καστέλλας με περιμένει,,, εσείς ? U.!

η υπογράφουσα 
Κουτσιλέου Κ. Μαργαρίτα

Στ. Αξαρλιάν: Ο γιος μου δεν παίρνει άδεια από εκεί που βρίσκεται,,,

Μήνυμα προς όσους δίνουν άδειες σε πρόσωπα που έχουν καταδικαστεί για τρομοκρατία έστειλε σήμερα η μητέρα του αδικοχαμένου Θάνου Αξαρλιάν, Σταυρούλα Αξαρλιάν, που έχασε τη ζωή του μετά την επίθεση της οργάνωσης "17 Νοέμβρη" κατά του τότε υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Παλαιοκρασά στις 14 Ιουλίου 1992.

"Νομίζω ότι θα έπρεπε να σκεφτούν ότι ο γιος μου δεν παίρνει άδεια από εκεί που βρίσκεται", είπε η κ. Αξαρλιάν μιλώντας στους δημοσιογράφους αμέσως μετά το καθιερωμένο μνημόσυνο για τα θύματα της τρομοκρατίας στη χώρα μας.

Η Στ. Αξαρλιάν έκανε έκκληση στην Πολιτεία να πράξει το καθήκον της όπως και οι συγγενείς των θυμάτων λέγοντας: "Τιμούμε τη μνήμη κάθε ανθρώπου, που έχασε από την τρομοκρατία τη ζωή του στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο ή υπέστη άλλες απώλειες. Εμείς κάναμε και κάνουμε το χρέος μας. Ας το κάνει και η Πολιτεία".

πηγή:  http://www.megatv.com

Κλάψε τώρα Ελένη, που ήθελες για μια μέρα να ζήσεις σαν κανονικός άνθρωπος,,,

Κλάψε τώρα Ελένη...

Να βγω έξω να μη χάσω την ευκαιρία.

Να ξεφύγω από τη μαυρίλα του σπιτιού και να νιώσω λίγο άνθρωπος, να περιπλανηθώ στους δρόμους της Αθήνας, να καταλάβω επιτέλους πως εκεί έξω υπάρχει ζωή. Έξω από τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού, έξω από την καθημερινή έγνοια της ανεργίας που καθημερινά με στοιχειώνει.

Έξω, λοιπόν!

1,40 το εισιτήριο του μετρό, δεν είναι τίποτα, θα αποζημιωθώ με την τονωτική ένεση κοινωνικότητας που θα πάρω, σκέφτηκα στην αρχή. Ούτε 1,80 ο καφές που έκανα δώρο στον εαυτό μου για να αισθανθώ πως δεν τρέχει τίποτα, όλα κυλάνε κανονικά. 2,70 οι φωτοτυπίες που έβγαλα μια και βρέθηκα σε φωτοτυπάδικο και είπα να μη χαλάσω το μελάνι του εκτυπωτή μου. Και καλά μέχρι εδώ... μετά άρχισε ο κατήφορος. Κάτι τα σοκολατάκια που μου έκλεισαν το μάτι, 8,50 ευρώ. Δύο πολύχρωμα τετράδια που πήρα για την κόρη μου, έτσι, σαν μια μικρή έκπληξη, 5,60. Ένα βιβλίο μισοτιμής, 7,50 ευρώ. Στο τέλος, και πριν πάρω το μετρό της επιστροφής ένα περιοδικό του δρόμου ΣΧΕΔΙΑ που αγόρασα από έναν άστεγο και 1,40 το εισιτήριο για να γυρίσω στο κλουβί μου.

31,90 σύνολο, και μαζί με το ψωμί, το γάλα και μικροπράγματα από το σουπερμάρκετ έφυγε το πενηντάρικο και μην τον είδατε τον Παναή. Το πενηντάρικο που έπρεπε να περάσουμε μ' αυτό όλο το Σαββατοκύριακο το ξόδεψα σε μια εγωιστική βόλτα στην Αθήνα, για να πείσω τον εαυτό μου πως όλα όσα μου συμβαίνουν είναι φυσιολογικά.

Κλάψε τώρα Ελένη, που ήθελες για μια μέρα να ζήσεις σαν κανονικός άνθρωπος. Που ξέφυγες για λίγο από το κλουβί σου, ανόητη, και είχες την απαίτηση να βγάλεις για ένα πρωινό τον εφιάλτη της ανεργίας από το μυαλό σου. Που νόμισες πως μπορείς να ξεμυτίσεις από το σπίτι σου σαν να μην τρέχει τίποτα και να επιστρέψεις πάλι, και ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Του χρόνου πάλι και βλέπουμε...

Ελένη
πηγή: imerologioanergou.gr

Καλημέρα Ελλάδα της "Βίας"...

«Βία είναι να ξυπνάς από το χάραμα, να
δουλεύεις 10 με 12 ώρες για 700 ευρώ και να
μην τολμάς να πεις κουβέντα γιατί
ξέρεις ότι 100 βιογραφικά περιμένουν στο
γραφείο του αφεντικού σου»

«Βία είναι να είσαι άνεργος, να ψάχνεις
ένα χρόνο για δουλειά και να μη σε
προσλαμβάνει κανείς γιατί είσαι πάνω
από τα τριάντα»

«Βία είναι να λες στα παιδιά σου ότι δε
τα πας στην θάλασσα γιατί η
βενζίνη άγγιξε το 1.75 και πρέπει να
κάνεις περικοπές»

«Βία είναι κλείνεις ραντεβού στο ΙΚΑ
για μετά από δύο μήνες και όταν
πηγαίνεις ο γιατρός να είναι απών»

«Βία είναι να μην τολμάς να γυρίσεις
μόνος στο σπίτι μετά τις 9»

«Βία είναι να είσαι 18 χρονών, να έχεις
υποστεί του κόσμου τις
μεταρρυθμίσεις, να έχεις φτύσει αίμα
για να μπεις σε μια σχολή και να
βγαίνεις και άνεργος και αμόρφωτος»

«Βία είναι να παρακολουθείς τα
σκάνδαλα να περνούν από μπροστά σου σαν
παραμύθι, να κουκουλώνονται από όλους,
να μη μπαίνει κανείς φυλακή και να
τελειώνουν με ένα ζήσαμε εμείς καλά και
αυτοί καλύτερα»

«Βία είναι να πληρώνεις 1.40 ενώ
περιμένεις μια ώρα ένα λεωφορείο που
όταν φτάνει χωράς μόνο στα πόδια του
οδηγού»

«Βία είναι να σε παίρνουν 20 τηλέφωνα
την μέρα από εισπρακτικές εταιρίες
επειδή καθυστέρησες τη δόση του
στεγαστικού»

«Βία είναι να κόβεις τα παιδιά από το
φροντιστήριο γιατί δε φτάνουν τα
λεφτά ενώ έχεις ήδη πληρώσει για δωρεάν
παιδεία»

«Βία είναι να βλέπεις τους πολιτικούς
σου να τσακώνονται με μόνο γνώμονα τα
ποσοστά του κόμματος τους ενώ εσύ
αγωνιάς για το μέλλον των παιδιών σου»

«Βία είναι ενώ σου ζητούν να πληρώσεις
επίδομα αλληλεγγύης να διαβάζεις ότι
οι εφορίες έχουν να κάνουν ελέγχους και
να εισπράξουν από το 1995»

«Βία είναι να είσαι 45 χρονών, να
δουλεύεις και να πληρώνεις μια ζωή και
να καταντήσεις να ζεις από τη σύνταξη
των γονιών»

«Βία είναι το παραμύθιασμα από τα μέσα
ενημέρωσης που συγκαλύπτουν ή
αποκαλύπτουν ανάλογα με τα deal που
γίνονται κάτω από το τραπέζι και τις
επιχορηγήσεις»

«Βία είναι να σε ληστεύουν για τρίτη
φορά και το όργανο της τάξεως να σου
λέει μην ελπίζετε πολλά, αφού δεν
ήσασταν μέσα πάλι καλά να λέτε»

«Βία είναι να σου στερούν το δικαίωμα
της διαμαρτυρίας, να τρως τόνους τα
χημικά και να σε αναγκάζουν σε σιωπή
παρακρατικοί, αντιεξουσιαστές,
χρυσαυγίτες, πληρωμένοι ή
προστατευόμενοι από όπου και αν
προέρχονται»

«Βία είναι να πληρώνεις 3 ευρώ διόδια
για να διανύσεις μια απόσταση 100 χιλ και
ταυτόχρονα να κάνεις τάμα στον Άγιο
Χριστόφορο να φθάσεις ζωντανός»

«Βία είναι να βλέπεις όσους
εμπλέκονται σε σκάνδαλα πάσης φύσεως
να κυκλοφορούν ελεύθεροι, να
παρουσιάζονται στην δικαιοσύνη όποτε
θέλουν και αν τελικά παραπεμφθούν να
συνεχίζουν το έργο τους μέσα από την
φυλακή»

«Βία είναι να ακούς τον Πρωθυπουργό και
τους βο(υ)λευτές να ανησυχούν για την
βία μόνο όταν αγγίζει το δικό τους
σπίτι και να ανακοινώνει επιτροπές
στις οποίες ο κάθε βουλευτής θα
πληρώνεται με 245 ευρώ για να παραβρεθεί
στην συζήτηση»

«Βία είναι να ζεις την κάθε μέρα σαν
τελευταία. Όχι για να τη ζήσεις στο
έπακρο αλλά επειδή απλά δεν ξέρεις τι
θα υπάρχει αύριο και δεν έχεις λεφτά
για μεθαύριο»

και Τελικά ΒΙΑ είναι να συνηδητοποιήσεις ΑΠΟΛΥΤΑ τι σε κάνει ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ/Η και να μην σου επιτρέπουν καν να το αγγίξεις,,,

Καλημέρα Ελλάδα της Βίας...

Μία "ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ" άνεργη μητέρα μονογονεικής οικογένειας μιλά,,,

,,, και ξαφνικά παύουμε να προσφέρουμε ως γονείς, ακόμα και σε πράγματα που είναι όντως σημαντικά, όπως το να πάει φροντιστήριο, αγγλικά, χορό, βόλτα, αναψυχή, σχολικές εκδρομές, ρουχισμό ή ακόμα και τροφή κλπ. Αυτό μας κάνει να νιώθουμε εξαιρετικά ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΣ και μας πιέζει ψυχολογικά ακόμα περισσότερο από όσο μας πιέζουν ήδη όσα συμβαίνουν γύρω μας,,,

Το κόκκινο φωτάκι της ανεπάρκειας όμως, που χτυπάει σε κάθε ευκαιρία που νιώθουμε πως το,,, πηγάδι,,, με τα χρήματα έχει στερέψει ή "ξηράνθηκε" τελείως,,, κάτι το ενεργοποιεί,,, Ναι είναι βέβαιο ότι φοβόμαστε ότι η ανεπάρκεια μας θα κάνει το παιδί μας να νιώθει μειονεκτικά ως προς τα άλλα,,, σκεφτείται μέχρι πρότινως πήγαινε με τους συμμαθητές του στο ίδιο φροντιστήριο ή στη σχολή του και τώρα τους βλέπει κολλημένο στην τζαμαρία να περνούν, να τα χαιρετά αλλά εκείνο πίσω από το τζάμι αφού η ανεπάρκεια του "απαγορεύει" ,,, σκεφτείται να Σάββατα που το πηγαίνετα σινεμά να δει παιδικές ταινίες και να απολαμβάνει το αγαπημένο του ποπ κόρν,,, και τώρα ξέχασε ποιά ήταν η τελευταία ταινία που είδε,,, που συμπληρώνατε αμέσως την οποιαδήποτε συμμετοχή τυο στην σχολική εκδρομή και τώρα με σκυμμένο κεφάλι ή ακόμα και με δάκρυα στα μάτια δεν,,,

'Ομως υπάρχει και ένας άλλος παράγων που μας κάνει να νιώθουμε εξαιρετικά ανεπαρκείς,,, φοβόμαστε ότι θα "πέσουμε" στα μάτια του παιδιού μας κια οι αδυναμίες μας θα εμφανιστούν,,, Σε μία τέτοια κρίσιμη κατάσταση πρέπει να αποδεχθούμε ότι όχι μόνο δεν είμαστε σούπερ ήρωες αλλά ότι πιθανόν σε κάποια πρακτικά ζητήματα είμαστε πραγματικά ανήμποροι,,, πρέπει για να μην πω επιβάλλεται το παιδί μας να δει ότι είμαστε ανήμποροι πρακτικά,,, το τονίζω πρακτικά,,, έτσι θα μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε καλύτερα μαζί του και να μοιραστούμε τις πρωτόγνωρες αυτές αλήθειες μαζί του,,,

Η ανεπάρκεια αυτή μας φέρνει αντιμέτωπους με τον ίδιο μας τον εαυτό, να δούμε τις αδυναμίες μας, τις ικανότητες μας, μας αναγκάζει να τις αποδεχθούμε (αν θέλουμε να ζήσουμε) και να πάμε αυτό που λέμε "παρακάτω",,, Θα μου πείτε μία κουβέντα είναι αυτό,,, Συμφωνώ και πρώτη το είπα εγώ σε όσους προσπαθούν να "εμψυχώσουν" λέγοντας τις ατάκες "έχει ο Θεός", "κανείς δεν χάνεται" κλπ,,, Πρέπει όμως έστω και με πόνο ψυχής,,, να μιλήσουμε στα παιδιά μας,,, Τα παιδιά, την ειλικρίνεια και την ευθύτητα την εκτιμούν, το να έχουν μία ρεαλιστική εικόνα για τα όσα γίνονται, τους δίνει χρόνο να προετοιμαστούν ψυχολογικά για την αλλαγή και να προσαρμοστούν ευκολότερα (όσο γίνεται αυτό) και πιστέψτε με, στο πλήρωμα του χρόνου θα μας αποζημιώσουν για αυτό,,, Ανεξάρτητα από την ηλίκια την οποία βρίσκονται, το ζητούμενο από εμάς πλέον, "τους ανεπαρκείς" είναι τι θα τους προσφέρουμε συναισθηματικά,,, Πρέπει αυτό να το γνωρίζει και να το αισθάνεται,,, Το να προσπαθούμε να κάνουμε σαν να μην συμβαίνει τίποτα ή να διατηρήσουμε ένα επίπεδο ζωής ίδιο με αυτό του παρελθόντος, είναι ότι χειρότερο,,,

Για αυτό, μιλήστε ανοιχτά,,, αλλάξτε κάποιες από τις συνήθειες σας,,, βάλτε τα παιδιά σας σε μία διαδικασία να συμμετέχει ενεργά στις προσπάθειες που κάνετε όλοι μαζί για να τα βγάλετε πέρα,,, κι όταν νιώθετε ότι το βάρος σας γονατίζει,,, αναγνωρίστε τα συναισθήματα σας,,, αποδεχθείτε ότι βρίσκεστε σε μία φάση ζωής που δεν μπορείτε να ανταποκριθείτε σε όλα,,, ζητήστε βοήθεια,,, από τον σύντροφο σας για όλα εκείνα που μπορεί να αφορούν το σπίτι σε επίπεδο καθημερινότητας,,, από έναν ή μία φίλη σας,,, μιλήστε μαζί τους, κλάψτε στην αγκαλιά τους,,, επισκεφτείτε τους δασκάλους των παιδιών σας και πείτε τους τι βιώνετε,,, μην ξεχνάτε ότι την μισή τους ζωή τα παιδιά σας την περνούν μαζί τους,,, χτυπήστε το κουδούνι του γείτονα σας,,, παίξτε με τα παιδιά σας,,, σε μέρη που πιθανόν τελευταία έχετε ξεχάσει, σε πλατείες, παιδικές χαρές, παραλίες,,, θα αδειάσει το μυαλό σας από όλα όσα σας αγχώνουν και θα λειτουργήσει ανακουφιστικά και για σας αλλά και μέσο σωτήριο επικοινωνίας με τα παιδιά σας,,, Το πιο σημαντικό;;; Μην κοιταχτείτε ποτέ στον καθρέπτη και πείτε "φταίω",,, μην ρίξετε τύψεις πάνω σας,,, το βάρος θα γίνει αβάσταχτο και θα σας εγκλωβίσει χειρότερα στην αδικία και το αδιέξοδο που νιώθετε,,, Η κατάρρευση δεν θα ωφελήσει τουναντίον θα βλάψει εσάς και κυρίως τα παιδιά σας,,, θα φοβηθούν, θα νιώσουν ανασφάλεια και πανικό,,, και μην ξεχνάτε σε αυτήν την "ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ" σε αυτό που εγώ αποκαλώ "ΠΑΓΩΜΑ ΖΩΗΣ" δεν είστε μόνοι,,, είμαστε πολλοί και για να επιβιώσουν τα παιδιά μας ΠΡΕΠΕΙ να ενώσουμε τα χέρια μας και να σχηματίσουμε "μία αλυσίδα σφιχτή",,, μέσα εκεί θα αντέξουμε όλοι και θα καταφέρουμε να στηρίξουμε τα παιδιά μας, να τα προστατέψουμε και να τους παρέχουμε τουλάχιστον τα βασικά,,, ΑΓΑΠΗ και ΤΡΟΦΗ,,, και ένα χνουδωτό ζωάκι να κρατούν στην αγκαλιά τους,,,

η υπογράφουσα

Κουτσιλέου Κ. Μαργαρίτα

(υ.γ. η φωτογραφία είναι αληθινή)

Ελεύθερος ο κος Πέτρος Μαντούβαλος.!!!

Ελεύθερος με ομόφωνη απόφαση αφέθηκε ο δικηγόρος κος Πέτρος Μαντούβαλος,,, μετά την απολογία του ενώπιον του ειδικού εφέτου ανακριτή,,, και του εισαγγελέα Εφετών. Ο γνωστός δικηγόρος και πρώην βουλευτής,,, που αντιμετώπιζε την κατηγορία της απόπειρας ανθρωποκτονίας κατά του Βασίλη Μιχαλολιάκου, δήλωσε,,, ότι σέβεται τις αποφάσεις της ελληνικής δικαιοσύνης,,, και εξέφρασε την ικανοποίηση του για την απόφαση.

Τοξικά Συναισθήματα που χαλάνε τη διάθεση, μία Πράξη Ασυνείδητη.!

Όλα πάνε στραβά,,, κακή διάθεση άνευ λόγου,,, έχω εκνευρισμό,,, όλα μου φταίνε,,, φράσεις που ακούμε συχνά,,, ή λέμε συχνά,,, τελικά όχι σε στιγμές και περιόδους αντικειμενικών δυσκολιών,,, μα κυρίως,,, όταν όλα πάνε καλά και δεν υπάρχει αντικειμενικός λόγος για να αισθάνεται κανείς τόσο άσχημα,,,

Τοξικά συναισθήματα λοιπόν,,, που δηλητηριάζουν τη ζωή ενός ανθρώπου και δεν του επιτρέπουν να χαρεί.,,, στιγμές χαράς,,, ευτυχίας,,, μοναδικότητας,,, Παράλληλα,,, αυτά τα τοξικά συναισθήματα δεν επιτρέπουν στο άτομο να χαρεί αλλά στερούν την χαρά και στους ανθρώπους που μοιράζεται αυτήν την χαρά,,, τους αγαπημένους του,,, και τελικά,,, του δημιουργούν την αίσθηση της τελμάτωσης,,, το λεγόμενο "έφθασα στα όρια μου",,,

Το πρώτο στην σειρά,,, κατά την γνώμη μου,,, τοξικό συναίσθημα,,, είναι ο θυμός,,, Ο θυμός μπορεί να στρέφεται εξωτερικά,,, προς άλλους ανθρώπους ή καταστάσεις,,, και το θυμωμένο άτομο κατηγορεί άλλους ,,, για τις δυσκολίες του,,, ή τους προσάπτει ευθύνες,,, για την τωρινή του κατάσταση,,, Ακόμα,,, ο θυμός μπορεί να στρέφεται εσωτερικά,,, σαν αίσθηση προσωπικής ανεπάρκειας και αδυναμίας του ατόμου να αντεπεξέλθει στις καταστάσεις της ζωής,, Ο χρόνιος θυμός είναι και ο πιο ύπουλος,,, γιατί δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη κατάσταση που τον έχει πυροδοτήσει,,, αλλά πρόκειται για συσσωρευμένο αρνητισμό,,, ή ίσως,,, και να πυροδοτήθηκε κάποτε,,, μα ποτέ να μην ισορροπίσθηκε,,,

Με άλλα λόγια,,, ο φυσιολογικός θυμός δημιουργείται ως συνέπεια κάποιου αρνητικού,,, που συμβαίνει στη ζωή του ανθρώπου,,, ο οποίος αντιδρά με θυμό,,, Όταν υπάρχει μια τέτοια ένα-προς-ένα αναλογία,,, είναι πιο εύκολο να διαχειριστεί κανείς αυτό το συναίσθημα,,, γιατί ξέρει τι το προκάλεσε,,, και έχει μια εξήγηση για την κακή του διάθεση,,, Όταν όμως ο θυμός είναι διάχυτος,,, γενικός και αόριστος,,, και χωρίς συγκεκριμένο αντικείμενο,,, συνήθως είναι βαθιά ριζωμένος,,, σε γεγονότα και πρόσωπα του παρελθόντος,,, και γι' αυτό ξεριζώνεται και δυσκολότερα,,,

Ένα άλλο τοξικό συναίσθημα είναι όταν,,, κάποιος,,, δεν έχει τον έλεγχο της ζωής του,,, Σε αυτή την περίπτωση,,, το άτομο αισθάνεται ότι δεν έχει τον έλεγχο της ζωής του,,, ότι άγεται και φέρεται από διάφορες καταστάσεις,,, χωρίς να έχει τη δύναμη να αλλάξει τη ροή των γεγονότων,,, Έτσι,,, το άτομο καθηλώνεται από το φόβο,,, ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να αλλάξει μια κατάσταση,,, και λυγίζει κάτω από το βάρος του τοξικού αυτού συναισθήματος,,, Συμβαίνει,,, ειδικά τα χρόνια που διανύουμε,,, τα λεγόμενα της κρίσης,,, που οι οικονομικές δυσκολίες και δυσχέρειες,, μας ωθούν να ζούμε μία ζωή,,, που να μην θέλαμε,,, να μην μας αρέσει,,, ή τώρα πια που οι συναισθηματικές και οι οικογενειακές αξίες έχουν δυστυχώς εκμηδενιστεί,,, όλοι ζητάμε τα εαυτού μας,,, δεν τα λαμβάνουμε,,, με αποτέλεσμα να θυμώνουμε που δεν ελέγχουμε-ορίζουμε μόνοι μας,,, τον δρόμο που διάγουμε,,,

Βέβαια,,, υπάρχουν γεγονότα τα οποία δεν μπορούμε να προβλέψουμε,,, ή να ελέγξουμε,,, (θάνατος, ασθένεια, άτυχες συγκυρίες), όμως μπορούμε να ελέγχουμε τον τρόπο με τον οποίο θα αντιδράσουμε,,, πρακτικά και συναισθηματικά,,,

Τοξικό συναίσθημα είναι και η αίσθηση του ατόμου,,, ότι το χειραγωγούν άλλοι,,, και δεν του επιτρέπουν να έχει την ευθύνη της δικής του ζωής,,, Όταν κάποιος αισθάνεται ότι δεν έχει πρωτοβουλία,,, δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις σχετικά με τις επιθυμίες του,,, και δεν χαράσσει ο ίδιος το μονοπάτι της ζωής του,,, κατακλύζεται από τοξικά συναισθήματα τα οποία τον μπλοκάρουν ακόμα χειρότερα,,, και εν τέλει μπλοκάρουν κάθε μορφή διαπροσωπικής του σχέσης,,, φιλική, ερωτική, επαγγελματική, κλπ,,,

Και τελικά,,, όλα αυτά τα τοξικά συναισθήματα σε οδηγούν να λυπάσαι τον εαυτό σου,,, δίνοντας έτσι μια περιοριστική στάση ζωής που επιδεινώνει την αρνητική διάθεση σου,,, ενώ παράλληλα σε εμποδίζει να δεις τον εαυτό σου από μια πιο θετική σκοπιά,,, και να θέσεις σε λειτουργία τα θετικά σου στοιχεία,,,

Ο άνθρωπος που λυπάται τον εαυτό του,,, βλέπει μόνο τα ελαττώματά του,,, και δεν μπορεί να αποτιμήσει τα προτερήματά του,,, Το αποτέλεσμα είναι ότι έχει μια διαστρεβλωμένη εικόνα,,, του εαυτού του και το τοξικό συναίσθημα ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι,,, για να αλλάξει,,, την ψυχική του κατάσταση,,, και τη ζωή του,,,

Η ζήλια γι' αυτούς που έχουν όσα το άτομο δε διαθέτει,,, ή η ζήλια γι' αυτά που θα ήθελε κανείς να έχει,,, και δεν έχει,,, είναι ένα ακόμα τοξικό συναίσθημα,,, Πολλές φορές,,, ο άνθρωπος που ζηλεύει,,, το κάνει από κεκτημένη ταχύτητα,,, δηλαδή με ασυνείδητο τρόπο,,,, συγκρίνοντας τον εαυτό του με άλλους,,, -και πάντα βγάζοντας τον εαυτό του ζημιωμένο,,,

Οι άνθρωποι που αισθάνονται ζήλια,,, σπάνια εκτιμούν τον εαυτό τους,,, και αυτά που έχουν,,, και διέπονται από την αίσθηση του ανικανοποίητου,,, Ξεκινάνε το κυνήγι του «καλύτερου» -οτιδήποτε και αν είναι αυτό- που έχουν ή είναι οι άλλοι, χωρίς αποτίμηση των δικών τους θετικών,,, Σαν αποτέλεσμα,,, δηλητηριάζουν τη ζωή τους,,, αφού είναι καθηλωμένοι στη ζήλια,,, και σπάνια προχωρούν να κατακτήσουν αυτό που επιθυμούν,,,

Οι άνθρωποι που περιβάλλονται από Τοξικά Συναισθήματα,,, έχουν "τοξικό" τρόπο σκέψης,,, Συγκρίνουν τον εαυτό του με άλλους,,, όπου ο άλλος πάντα υπερτερεί,,, Επιμένουν στο παρελθόν (καλό ή κακό) και δεν επεξεργάζονται το παρόν,,, Εμμένουν στα λάθη της πατρικής του οικογένειας,,, θεωρώντας τα τροχοπέδη στην προσωπική του εξέλιξη (χωρίς να κάνει κάτι για να ξεφύγει από αυτά),,, Υιοθετούν τη διπολική σκέψη του στυλ άσπρο-μαύρο, αδυνατώντας να αντιληφθεί και τις ενδιάμεσες αποχρώσεις,,, Δεν αντιλαμβάνονται την πιθανότητα να κάνουν κάτι το ίδιο προκειμένου να αναστρέψουν μια κατάσταση και να βοηθήσουν τον εαυτό τους,,, Επιμένουν σε αρνητικά στοιχεία,,, και δεν μπορούν να κινητοποιήσουν τις εσωτερικές θετικές τους δυνάμεις,,,

Όταν κάποιος βιώνει τοξικά συναισθήματα στη ζωή του,,, και αισθάνεται μπλοκαρισμένος,,, καλό είναι να κάνει στον εαυτό του ένα μεγάλο δώρο,,, να πάρει καινούριο "πουκάμισο" και να πετάξει το παλιό,,, να απαλλαγεί δηλαδή από αυτά και να τα αντικαταστήσει με θετικά συναισθήματα,,, εύκολο στα λόγια,,, στην πράξη,,, πιο δύσκολο,,,

Ας δουλέψουμε με τον εαυτό μας λοιπόν,,, με διάβασμα,,, συμβουλές,,, άσκηση,,, συγκέντρωση και Ψυχοθεραπεία,,, ίσως τότε εύκολα θα πετάξει το παλιό "πουκάμισο",,, και θα προχωρήσει στη ζωή του,,, και στις σχέσεις του,,, και τελικά απολαύσει τις στιγμές που η ζωή του προσφέρει,, ευτυχίας και χαράς,,, που μέχρι σήμερα,,, τυφλωμένος και μπλοκαρισμένος δεν βλέπει,,,

η υπογράφουσα
Κουτσιλέου Κ. Μαργαρίτα

Λαχταρώ {ΣΕ},,, δίχως Τέλος και δίχως Αρχή,,,

ΕΓΩ,,, θέλω να κοιμάμαι πλάι σου,,,
Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου,,,
Και να σου κάνω τα ψώνια σου,,,
Και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου,,,
Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό,,,
Και να σου δίνω τα ρούχα μου,,,
Και να σου λέω πόσο μ αρέσουν τα παπούτσια σου,,,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο,,,
Και να σου τρίβω το σβέρκο σου,,,
Και να σου φιλάω τα πόδια σου,,,
Και να σου κρατάω το χέρι σου,,,
Και να βγαίνουμε για φαγητό,,,
Και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου,,,
Και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου,,,
Και να σου κουβαλάω τα ντοσιέ σου,,,
Και να γελάω με την παράνοια σου,,,
Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς,,,
Και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες,,,
Και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες,,,
Και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο,,,
Και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι,,,
Και να σηκώνομαι πρώτη για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν,,,
Και να πηγαίνουμε για καφέ τα μεσάνυχτα,,,
Και να σ αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα,,,
Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο,,,
Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ,,,
Και να μη γελάω με τα αστεία σου,,,
Και να σε θέλω το πρωί αλλά να σ αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα,,,
Και να φιλάω την πλάτη σου,,,
Και να χαϊδεύω το δέρμα σου,,,
Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου,,, τα μάτια σου,,, τα χείλη σου,,, το λαιμό σου,,, το στήθος σου,,,
Και να κάθομαι στις σκάλες και να καπνίζω,,, ώσπου να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου,,,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ,,,
Και να τρελαίνομαι όταν αργείς,,,
Και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα,,,
Και να σου χαρίζω ηλιοτρόπια,,,
Και να πηγαίνω στο πάρτι σου και να χορεύω ώσπου να πέσω ξερή,,,
Και να είμαι δυστυχισμένη όταν έχω άδικο,,,
Και να είμαι ευτυχισμένη όταν με συγχωρείς,,,
Και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου,,,
Και να παρακαλάω να σ ήξερα μια ζωή.,,
Και ν ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου,,,
Και να νοιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου,,,
Και να τρομάζω όταν θυμώνεις,,,
Και να σ αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία,,,
Και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς,,,
Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω,,,,
Και να σε πληγώνω όταν σε αγγίζω,,,,
Και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου,,,
Και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι,,,
Και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου,,,
Και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες,,,
Και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κουβέρτες,,,
Και να ζεσταίνομαι όταν δεν μου τις παίρνεις,,,
Και να λιώνω όταν χαμογελάς,,,
Και να διαλύομαι όταν γελάς,,,
Και να μην καταλαβαίνω όταν λες ότι σε απορρίπτω,,,
Και ν αναρωτιέμαι πως σου πέρασε ποτέ απ το νου ότι εγώ θα μπορούσα ποτέ να σε απορρίψω,,,
Και ν αναρωτιέμαι ποιος είσαι αλλά να σε δέχομαι έτσι όπως είσαι,,,
Και να σου λέω για το μαγεμένο δάσος, τον άγγελο του δέντρου, το κορίτσι που πέρασε πετώντας τον ωκεανό επειδή σ αγαπούσε,,,
Και να σου γράφω ποιήματα,,,
Και να αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις,,,
Και να σ αγαπάω τόσο βαθιά που να μην μπορώ να το βάλω σε λόγια,,,
Και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα το ζηλεύω γιατί θα το προσέχεις περισσότερο από μένα,,,
Και να μη σ αφήνω να σηκωθείς απ το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις,,,
Και να σου αγοράζω δώρα που εσύ δεν τα θέλεις,,,
Και πάλι να τα παίρνω πίσω,,,
Και να σου λέω να παντρευτούμε,,,
Και συ να μου λες πάλι όχι,,,
Αλλά εγώ να στο λέω και να στο ξαναλέω, γιατί όσο κι αν νομίζεις πως δεν το λέω σοβαρά,,, εγώ πάντα σοβαρά το έλεγα, από την πρώτη φορά που στο είπα,,,
Και να τριγυρίζω στην Αγαπημένη μου πόλη και να τη νιώθω άδεια χωρίς εσένα,,,
Και να θέλω ότι θέλεις,,,
Και να νομίζω πως χάνομαι,,, αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής,,,
Και να σου μιλάω για ότι χειρότερο έχω μέσα μου,,,
Και να προσπαθώ να σου δίνω ότι καλύτερο έχω μέσα μου γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο,,,
Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω,,,
Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς,,,
Και να νομίζω πως όλα τέλειωσαν,,, κι ωστόσο να περιμένω άλλα δέκα λεπτά πριν με πετάξεις έξω απ ζωή σου,,,
Και να ξεχνάω ποια είμαι,,,
Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί,,, κτηνώδης,,,
Και κάπως,,, με κάποιο τρόπο,,, να σου εκφράζω έστω και λίγο,,, Τον Ακάθεκτο,,, Τον Ακατάλυτο,,, Τον Ακατάσβεστο,,, Τον Μεταρσιωτικό,,, Τον Ψυχαναληπτικό,,, Τον άνευ όρων,,, τον τα Πάντα Πληρούντα,,, τον δίχως Τέλος και δίχως Αρχή,,, ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ,,,

Λαχταρώ της Sarah Kane,
μετάφραση Τζενη Μαστοράκη

<< Λαχταρώ { ΣΕ } Περήφανε Αετέ μου,,, στο κορμί μου,,, στην καρδιά μου,,, στην ψυχή μου,,, ΣΕ,,, που μου έδειξες το δρόμο,,, της προέλευσης μου,,, αλλά και το δρόμο της ολοκλήρωσης μου,,, ΣΕ που μου έδειξες,,, τον σκοπό,,, που οι Θεοί μας όρισαν για μένα,,, ΣΕ που έδωσες φώς στα μεγαλlόπρεπα βλέφαρα μου,,, Εκεί,,, ψηλά,,, ανάμεσα στα Πυργόσπιτα,,, που εγώ,,, μία θνητή,,, αγγίζω τα όρη,,, την γενέτειρα γη,,, των Αθάνατων Θεών μας,,, φλερτάρωντας το άπιαστο όνειρο μας,,, >>

για ΣΕ,,,
mek _ Pearl

> Οι Αδικαίωτοι Έρωτες .!!! < του Παναγιώτη Γούτα

Πιο βασανιστικά στη μνήμη επιστρέφουν,,,
τα βλέμματα που γύρισαν αδικαίωτα στη βάση τους,,,
Οι μορφές των γυναικών που δεν μας δόθηκαν,,,
Οι έρωτες που κάηκαν στον αέρα,,,
- φιάλες, θαρρείς, υγραερίου -
και σκόρπισαν και χάθηκαν,,,
Πιο βασανιστικά στη σκέψη επιστρέφουν,,,
τα σώματα που δεν γευτήκαμε,,,
που από μια παρανόηση ή μια κακή εκτίμηση,,,
από αδράνεια, φόβο ή αδιαφορία,,,
δεν τα αγγίξαμε,,,
δεν κυλιστήκαμε μαζί τους,,
σε σεντόνια του πόθου,,,
Τα βλέμματα που βιαστικά προσπεράσαμε,,,
οι αδικαίωτοι έρωτες, τα ανέγγιχτα σώματα,,,
μας τυραννούν, απ' τα κατακτημένα, πιο πολύ,,

Οι αδικαίωτοι έρωτες
από τη συλλογή Ντόρτια, 2012
Παναγιώτης Γούτας