Όταν η Απόσταση,,, συνάντησε την Αγάπη,,,

Περίεργο πράγμα η απόσταση,,, χιλιόμετρα,,, συντεταγμένες,,, κενά,,, άλλοι άνθρωποι είναι δίπλα μας,,, και ταυτόχρονα κόσμους μακριά,,, ενώ άλλους τους κουβαλάμε πάντοτε μέσα μας,,, ακόμη και αν μας χωρίζουν ολόκληροι κόσμοι,,,

Αν και η φράση του λαού μας λέει,,, «μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται»,,, εγώ θαρρώ  πώς όταν καίγεσαι,,, δεν ξεχνάς,,, ακόμη κι αν,,, δεν βλέπεις,,, με τα φυσικά σου μάτια,,,

Δεν γίνεται να ξεχάσεις κάποιον,,, που έχεις φυλάξει μέσα στην καρδιά σου,,,
Ναι,,, είναι πικρή,,, η γεύση του αποχωρισμού,,, Ναι,,, είναι σκληρή,,, η απομάκρυνση δύο ανθρώπων,,, Ναι,,, απόσταση,,, λέξη σκληρή,,, κι άλλες φορές δυσβάσταχτη,,, τολμάς να την πεις,,, και στο άκουσμα της,,, τα μάτια σου,,, πλημμυρίζουν δάκρυα,,, ο λαιμός σου κομπιάζει,,, το κορμί σου ριγεί,,, Κοιτάς γύρω σου,,, και περιμένεις να τον δεις,,, Έχεις την εικόνα του,,, παντού,,, στους χώρους που ήσασταν μαζί,,, μα και σε όσους ονειρεύτηκες,,, ότι θα ζήσετε στιγμές μαζί,,, σαν φάντασμα σβήνει,,,

«Αντίο»,,, μια λέξη κοινή σε πολλές γλώσσες,,, προέρχεται από το «ADios» που σημαίνει στο θεό,,, θα τα ξαναπούμε στο θεό,,, θα τα ξαναπούν οι ψυχές μας,,, εκεί,,, Ναι,,, και αν δεν σε βλέπω πια εδώ,,, θα σε ανταμώσω εκεί,,, εκεί που οι ψυχές μας,,, είναι Αθάνατες,,, εκεί στα Άγια Χώματα της Πατρίδος μου,,, εκεί που ζούμε αληθινά,,,

Άλλες πάλι φορές,,, σκέφτομαι πώς η ανάμνηση εκείνου/ης,,, μας γεμίζει πολύ περισσότερο,,, και μας δίνει πολύ περισσότερη δύναμη,,, κίνητρο,,, για να δίνουμε την προσωπική μας μάχη με σθένος,,,

Άλλες πάλι φορές,,, η μοναξιά πονάει,,, η απόσταση διαλύει,,, τα χιλιόμετρα αμέτρητα,,, ατελείωτα,,, Ανάμεσα σε επτά δισεκατομμύρια κόσμο,,, ανάμεσα σε ολόκληρη ανθρωπότητα,,, νιώθουμε τόση μοναξιά χωρίς το άτομο που θέλουμε στη ζωή μας,,, σαν να μην υπάρχει κανείς,,, μα κανείς,,, ολόκληρος πλανήτης,,, κι εσύ μόνος/η,,,

Λένε πως η αγάπη είναι από τα πιο δυνατά συναισθήματα στη ζωή,,, Το πιστεύω,,, αυτό εννοούν,,,
Τη δύναμη να κουβαλάς κάποιον,,, για πάντα μαζί σου,,, μέσα από τις αναμνήσεις σας,,, Το χαμόγελο που φέρνει η εικόνα του,,, και τα δάκρυα που φέρνει η απουσία του,,, κλείνεις τα μάτια και τον/την αγγίζεις,,, γεύεσαι ακόμη το φιλί του/της,,, οσφραίνεσαι ακόμα το άρωμα του/της,,, και συνάμα αγαπάς όσα αγαπά,,, και ολοκληρώνεσαι,,, με την δική του/της επιτυχία,,, καταξίωση,,, κι όταν δε,,, καταφέρνει να πραγματοποιεί τα όνειρα του,,, ή τις φιλοδοξίες του,,, εσύ,,, χαίρεσαι διπλά,,, Λείπει,,, και ζεις μέσα από την επιτυχία του,,,

Αρνούμαι,,, να πιστέψω,,, ότι δύο άνθρωποι που αγαπήθηκαν,,, μπορούν πραγματικά να χωριστούν,,, Για μένα οι στιγμές που ζήσανε μαζί,,, θα αιωρούνται για πάντα,,, σαν ενέργεια στον χρόνο,,, ενέργειες δημιουργίας,,,

Ο άνθρωπος είναι ψυχή,,, κι έχει ένα σώμα,,, Η ψυχή έχει οντότητα,,, με χαρακτηριστική φύση και ενέργειες,,, Μια απ' αυτές είναι η μνήμη,,, της οποίας η άσκηση εμποδίζεται μόνο απ' το σώμα,,, Όταν η ψυχή δένεται στο σώμα,,, ξεχνάει,,, Όταν διαχωρίζεται θυμάται,,, Γι' αυτό το λόγο,,, το σώμα είναι η πηγή της λήθης,,, Η μνήμη ανήκει στην ψυχή,,, και αφού σε έχω βαθιά μέσα στην ψυχή μου,,, σε θυμάμαι,,, θυμάμαι τα πάντα,,, το χαμόγελο σου,,, το χάδι σου,,, τον τρόπο που μιλάς,,, την φωνή σου,,, την ανάσα σου,,, κάθε νεύμα σου και κίνηση σου,,,

Τι κι αν υπάρχει απόσταση,,, τι κι αν τα χιλιόμετρα είναι πολλά,,, ή τι κι αν οι επιλογές άλλαξαν,,, ποτέ δεν θα ξεχάσουμε εκείνον/ην που έπαιξε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή μας,,, Γιατί μας άφησε ένα κομμάτι της ψυχής του μέσα μας,,, και πήρε ένα δικό μας,,, Και ίσως αυτό συμβαίνει όταν αποχωρίζονται δύο άτομα,,, ηθελημένα ή εξ ανάγκης,,, Ο ένας θα ζει,,, μέσα στον άλλο για πάντα,,, Και ίσως για αυτό πονάμε,,, Γιατί ένα μέρος της ψυχής μας,,, είναι μακριά από μας,,, και τελικά ίσως ο ίδιος μας ο εαυτός,,, η ψυχή μας να είναι χωρισμένη,,,

Άλλοι πάλι,,, μπορεί να καταφέρνουν να επουλώνουν την ψυχή τους,,, να αφήνουν τις αναμνήσεις σε άλμπουμ και κουτιά,,, άλλοι μπορεί να μην καταφέρουν ποτέ να κλείσουν τις πληγές,,, και να ζουν νοερά,,, συμπορευόμενοι,,, άλλοι να μην θέλουν να ξεχάσουν,,, και να κρατούν σαν φυλαχτό μέσα τους,,, τους ανθρώπους που πέρασαν,,, και χάθηκαν στο χρόνο,,, άλλοι μπορεί να προτιμούν από τον πραγματικό άνθρωπο την ανάμνηση που έχουν για αυτόν,,, κι ίσως τελικά αυτή η ρημάδα λέξη,,, "η απόσταση" ,,, να μας κάνει να βλέπουμε καθαρά,,, τι νιώθουμε για εκείνον/η,,, και αν αντέχουμε να πορευόμαστε έτσι,,, σημαίνει ότι υπάρχει λόγος να υφίσταται,,, η Αγάπη,,, έστω και κάτω από συνθήκες,,, νοερές,,, απόστασης,,, ή χιλιομέτρων,,, είτε επιλέγουμε εμείς να απομακρυνθούμε,,, είτε εκείνος/η το επιλέγει,,, είτε η μοίρα μας χωρίζει από κάποιον που αγαπάμε,,, ανήμποροι να αλλάξουμε το ρου της,,, η Αγάπη αν είναι δυνατή,,, και με τέτοια μορφή,,, πονάει,,, αν μέσα της εμπερικλείεται η απόσταση με όποια της σημασία,,,

και τελικά,,, σε αγαπούσα,,, πριν να σε γνωρίσω,,, και αφού σε γνώρισα,,, σε αγάπησα τόσο,,, που θα σε κουβαλάω,,, πάντοτε,,, μέσα στην ψυχή μου,,,

η υπογράφουσα
Κουτσιλέου Κ. Μαργαρίτα