Μονογονέας δεν σημαίνει αποτυχία...

Η λέξη «μονογονέας» είναι δυστυχώς και κακώς, ταυτισμένη με την αποτυχία του ατόμου ή γενικότερα την αποτυχία στη ζωή. Δεν θα σας πούμε πόσο τραγική είναι αυτή η άποψη και πόσο δεν ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα γιατί οι παρακάτω ιστορίες μονογονέων, μιλούν από μόνες τους!

Είμαι μόνη μου εδώ και δύο χρόνια. Ο άντρας μου 15 μέρες πρίν τα Χριστούγεννα άνοιξε τη πόρτα και έφυγε, σε μία περίοδο της ζωής μου που έδινα εξετάσεις για το μεταπτυχιακό μου, το παιδί σε λίγο καιρό γινόταν 2 ετών και το σπίτι μας ήταν υποθηκευμένο με ένα δάνειο στη πλάτη. Δεν είχα ιδέα τι να κάνω και φυσικά σήμερα η κόρη μου έχει γίνει πιο ευέλικτη σαν άνθρωπος αλλά όχι επειδή την φύλαξε η μπέιμπι σίτερ για να πάω για δουλειά ή επειδή δεν μπόρεσα να τη γράψω φέτος στη κολύμβηση. Ήδη πολλά παιδιά και διγονεικών οικογενειών αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα, δεν αλλάζει κάτι. Ο λόγος για τον οποίο το παιδί μου θα είναι πιο ευέλικτο, είναι επειδή το μοναδικό πρότυπο που έχει είναι τη μητέρα του. Μια μητέρα που σηκωνόταν από τις 6 το πρωί, τελείωσε το μεταπτυχιακό της, κρατούσε το σπίτι και το γραφείο, πλήρωνε τους λογαριασμούς και κρατιόταν όπως μπορούσε για να μην εκραγεί.
Άλκηστις-διαζευγμένη μαμά 38 ετών με μία κόρη 12 ετών σήμερα

Τις περισσότερες ημέρες είμαι ένας άνθρωπος γεμάτος λάθη, που ζητάει συνέχεια συγγνώμη για τα πάντα. Συγγνώμη που ξέχασα το ένα, συγγνώμη που μπέρδεψα το άλλο. Τα παιδιά μου δεν με βλέπουν ως τον τέλειο γονιό και το προτιμώ. Η τακτοποιημένη και νοικοκυρεμένη ζωή που έβλεπαν κάποτε οι φίλοι μας, δεν υπάρχει πια γιατί πλέον είμαστε εκείνοι που αναπτύσσουμε μηχανισμούς κάθε μέρα, κάθε ώρα, για να ζήσουμε και να επιζήσουμε. Κάνω 4 δουλειές-ναι 4- για να μεγαλώσω τα παιδιά μου και τα παιδιά μου είναι μικρά αλλά αυτόνομα. Γιατί δεν έχουμε άλλη επιλογή αλλά αυτό μας έχει «δέσει» πολύ ως οικογένεια.
Νάνσυ-διαζευγμένη μαμά 42 ετών με δύο αγοράκια

Όμως τι γίνεται με την έλλειψη αντρικού προτύπου στο σπίτι;

«Ελπίζω ότι η κόρη μου θα επιλέξει τον κατάλληλο σύντροφο στη ζωή της, ελπίζοντας ότι η οικογένειά μας την έχει διδάξει τι σημαίνει σεβασμός και αφοσίωση. Αν δεν είχα χωρίσει με τον πατέρα της, το μόνο που θα της είχα μάθει είναι ότι οι γυναίκες κάνουν όλες τις δουλειές και οι άντρες κάνουν ότι θέλουν, τις προσβάλλουν και τις μειώνουν. Καλύτερα χωρίς αντρικό πρότυπο παρά με λάθος πρότυπο» μας λέει η Έρση διαζευγμένη μαμά 35 ετών με μία κόρη 10 ετών και συνεχίζει «Στο σπίτι μας δεν υπάρχουν πια καυγάδες, βρισιές, φωνές. Αν κάποια από τις δυο μας νιώθει κάτι, το συζητάει και το αντιμετωπίζουμε μαζί με χιούμορ. Τρώμε κάθε βράδυ μαζί και μετά πλένουμε τα πιάτα, συμμαζεύουμε το σπίτι και βλέπουμε DVD».

Για τον 45χρονο Γιάννη, παιδί μονογονεϊκής οικογένειας που έζησε την απουσία του πατέρα, δεν είναι το ίδιο «Όπως σε όλα τα αγόρια που μεγάλωσαν χωρίς πατέρα, η ζωή μου στιγματίστηκε από αυτή την έλλειψη. Όταν οι φίλοι μου μεγάλωσαν, οι μπαμπάδες τους, τους βοήθησαν να πάρουν το πρώτο τους αυτοκίνητο ενώ εγώ δούλευα μέρα νύχτα για να το αγοράσω μόνος μου. Στους αγώνες του σχολείου ήταν στις κερκίδες μόνο η μητέρα μου ή κανείς. Τις Απόκριες όλα τα παιδιά πετούσαν αετό με τον πατέρα τους και εγώ έπαιζα απλά μαζί τους. Το να γίνεσαι άντρας χωρίς τον πατέρα σου στη ζωή σου, είναι σαν να φτιάχνεις αεροπλάνο την ώρα που πετάει. Σήμερα είμαι ο πατέρας που δεν είχα και κάθε μέρα προσπαθώ να γίνω ό,τι σημαίνει να είσαι καλή μητέρα».

«Ενώ οι γονείς των συμμαθητών της κόρης μου δεν τα αφήνουν να πηγαίνουν μόνα τους στο σχολείο, εγώ δεν έχω καν χρόνο γι’ αυτό. Μπορεί να με κρίνουν γι΄ αυτό αλλά μέσα σε έναν παρανοϊκό κόσμο, θέλω το παιδί μου να έχει αυτοπεποίθηση γιατί έτσι μαθαίνει να χρησιμοποιεί τη κοινή λογική» μας λέει η Ευαγγελία, ανύπαντρη μητέρα της 9χρονης Φιλαρέτης. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που η Φιλαρέτη, περπάτησε 6 τετράγωνα μέχρι το σπίτι μιας φίλης της. Η μητέρα μου με πήρε στο γραφείο έξαλλη και άρχισε το κήρυγμα, τι μάνα ήμουν εγώ και πώς το επέτρεπα αυτό και που ήμουν όταν το παιδί έφυγε, μετά άκουσα για όλους τους κινδύνους και τους ξένους που βάζουν ναρκωτικά στα ποτά μπλα μπλα μπλα. Στο τέλος, όταν πήγα στο σπίτι, είπα στη μικρή να μην το ξανακάνει και τέλος. Θέλω η κόρη μου να ξέρει πώς να χειριστεί μια επείγουσα κατάσταση, να είναι ελεύθερη να χρησιμοποιήσει τα ένστικτά της. Πολλοί βλέπουν τη μονογονεϊκή οικογένεια σαν μια ατυχία στη ζωή και τα μέλη της σαν τα άτυχα καημένα που δεν έχουν την άνεση, τις δομές ή τα χρήματα που έχουν οι άλλες οικογένειες. Μονογονέας σημαίνει πολλά πράγματα. Το μόνο που δεν σημαίνει είναι αποτυχία. Τουλάχιστον όχι στη δική μου οικογένεια!».

Μέρος του άρθρου αντλήθηκε από το http://www.slate.com/