Τι για σένα,,, Υποκειμενικό... Εντελώς...
Βασικό κοινό,,, κι ίσως το μοναδικό,,, η αίσθηση υπερβολής,,, η απολυτότητα της στιγμής,,,
Όποιος δεν την έχει νιώσει,,, δεν ξέρει τι θα πεί,,, ΖΩ....
Και ξάφνου μου ' ρχεται στο μυαλό το τραγουδάκι και το σιγοψιθυρίζω... «Ρίτα σχεδόν δεκαοχτώ χρονών και εγώ σαράντα πέντε. Ρίτα εσύ είσαι στην αρχή και εγώ στο παρα πέντε».
Σενάριο πολλάκις ειδωμένο και αυστηρά κατακριτέο,,, ε ναι για τους άλλους,,, εκτός από αυτόν που το βιώνει,,,
Κλισέ,,, νοοτροπίες,,, καθεστώτα,,, και λοιπές παραδόσεις...
Άντρας ώριμος,,, καλλιεργημένος,,, και... κυρίως ατίθασος,,, έτοιμος να ζήσει,,, Μυαλό απαλλαγμένο από ηλικιακά όρια,,, συμβατικά δεδομένα,,, Εξιτάρρει,,, Άντρας έτοιμος να μην δεχθεί ό, τι είναι συμβατικό,,, να μη δεχθεί οτιδήποτε δε του κάνει,,, Άλλη φύση,,, μια διαφορετική προσωπικότητα,,, Δεν απορρίπτει τις σχέσεις,,, δοκιμάζει και απορρίπτει ό,τι δεν τον καλύπτει,,, Αγαπάει το διαφορετικό,,, αλλά δε θέλει και να το δαμάσει,,, διότι αν το εξημερώσει,,, θα σταματήσει να το αγαπάει,,, να το θαυμάζει,,, και να το γουστάρει,,, με όλο του το πάθος,,,
Από την άλλη έχουμε μια μικρή κυρία,,, αρνείται να θέσει όρια και αυτοπεριορισμούς από τετριμμένες νοοτροπίες και κοινωνικά status quo,,, έχει αλλεργία,,, και μεταμορφώνεται σε επαναστάτη ΜΕ αιτία,,, Εκείνον.... Αγαπάει τις ανατροπές και τα ρίσκα,,, Άνθρωπος που ζει και μπορεί να ζήσει τον έρωτα στο μεγαλείο του,,,
Οι δύο αυτοί άνθρωποι συναντήθηκαν....
Αναγεννιέται το σύμπαν,,,
Ο κόσμος ομορφαίνει και ο ήλιος αστράφτει,,,
Το μυαλό παύει να σκέφτεται,,,
Τα ένστικτα βγάζουν φόρα πατρίδα τις ορμές τους,,,
Ξεγυμνώνονται,,,
Σάρκα με Σάρκα,,,
Πνεύμα με Πνεύμα,,,
Χέρι με Χέρι,,,
Δύο άνθρωποι,,, συλλέκτες εμπειριών,,, δημιουργούν μια νέα ιστορία,,, την δική τους...
Ένας άντρας έτοιμος να λάβει με τρόπο ευλαβικό τη γοητεία της απειρίας και έλλειψης,,, και να τη μεταμορφώσει σε στιγμές, πλεονάσματος,,, να τη μυήσει σε δρόμους άγνωστους, τόπους διαφορετικούς,,, γεύσεις μοναδικές,,, Κι εκείνη,,, έτοιμη όσο ποτέ ξανά,,, γεμάτη λαχτάρα και προσμονή,,, θα σπεύσει να γευτεί ό,τι της προσφέρεται,,,, απλόχερα,,, το αξίζει,,, Δε θα σκεφτεί τίποτα απ' αυτά που αρέσκεται να σχολιάζει και να πλασάρει σαν «σωστά» ο κόσμος,,, Ο κόσμος ίδιος με εκείνον τον κόσμο που σκοτώνει και δολοφονεί αθώες ψυχές,,, όνειρα και προσδοκίες,,, θέλω και επιθυμίες,,, Ποιός κόσμος.... αυτός που κρύβει πίσω από δήθεν,,, ψεύτικες ζωές,,, και δήθεν οικογενειακές αξιοκουλτούρες υπέρ του φαίνεσθαι... την επιθυμία του...
Γιατί όταν κάνει την πρεμιέρα του,,, ο έρωτας,,, Αγαπημένοι μου,,, η λογική πάει περίπατο,,, σε μονοπάτια άβατα,,,, τα αυτιά ακούνε,,, και τα μάτια βλέπουν,,, μόνο όσα προστάζει ο αφέντης έρωτας,,,
Και έρχεσαι κι εσύ,,, περαστική κοντοστέκεσαι,,, και τους χαζεύεις που τρώνε παγωτό χωνάκι χέρι χέρι στο πλακόστρωτο,,, και κατακρίνεις,,, Τι κατακρίνεις,,, φθονείς τι στιγμή που ζουν,,, διότι εσύ ουδέποτε θα την γευτείς,,, κρυμμένη,,, οπίσω των πρέπει φαίνεσθαι σου,,, θα συνεχίσεις απλά την εβδομαδιαία επίσκεψη στο κομμωτήριο σου με το σκυλάκι σου,,, θα αγοράσεις και νέο φουστανάκι και θα φανταστείς ότι είσαι ευτυχισμένη αφού όλα,,, ο συνομίληκος σύζυγος σου στα προσφέρει απλόχερα στο πιάτο δουλεύοντας ή λέει ότι δουλεύει ακόμα και τα σαββατοκύριακα.... Συνεχίζεις να τους κοιτάς και αναρωτιέσαι τι κοινό έχουν,,, και τολμάς να πεις ,,, του τρώει τα λεφτά του... την εξαγόρασε,,, αφού αυτό σε βολεύει να πεις,,, εξάλλου σε εσένα,,, στην συμβατική κατά τα πρέπει του κόσμου ζωή σου,,, αυτό συμβαίνει,,, εξαγοράζει την σιωπή σου... και εσύ την βόλεψη σου...
Αυτός όμως,,, περνάει την εφηβεία των σαράντα και εκείνη μεταμορφώνεται σε κοριτσάκι του,,,
Τι μέλλον έχουν; Λογικό και παράλληλα πεζό,,, θα πει κάποιος,,, Κι όμως,,, έχουν μέλλον δημιουργικό,,, πηγή Ζωής,,, Μαθαίνουν τη ζωή παράλληλα,,, Μεταγγίζουν ο ένας στον άλλον,,, συναισθήματα αψεγάδιαστα,,, χωρίς εγωισμούς και παλιμπαιδισμούς,,, Ανακαλύπτουν με χέρια,,, και καρδιά ανοιχτή,,, έναν κόσμο διαφορετικό,,, βαμμένο σε λευκό και γαλάζιο,,, Αρμονικό,,, και θυελλώδες ταυτόχρονα,,, Γιατί έτσι είναι ο έρωτας,,, αντιφατικός,,, ακατανόητος,,, όπου με τη γλύκα του άγνωστου,,, κάθε φορά,,, γεύεσαι μια καινούρια του έκπληξη,,, Και ζουν εκπλήξεις,,, Πολλές,,, πάμπολλες,,, Ταξίδια μακρινά,,, Εκείνος να τις μαθαίνει ιστορία,,, και εκείνη να τον παρακινεί να κάνουν βαρκάδες,,, Αυτός να τις διαβάζει ποίηση,,, και εκείνη να του ζητάει να της μάθει τον έρωτα επί τόπου,,, Εκείνος να της απαγγέλει ιστορίες επιχειρήσεων και κατακτήσεων κι εκείνη να του δίνει έμπνευση δημιουργίας και δύναμης,,, Όπου σταθεί,,, και όπου βρεθεί ερωτευμένη,,, αστραφτερή,,, με ένα ζευγάρι αθλητικά,,, στο πλακόστρωτο της πιο ερωτικής πόλης που της γνώρισε,,, κρατώντας του το χέρι,,, και πηδώντας από τις πλάκες στην αγκαλιά του,,, Όχι με δόσεις,,, αλλά με καταχρήσεις,,, Οι επιθυμίες τους κοινές,,, χωρίς σκέψη,,, χωρίς κουτάκια,,, χωρίς πρέπει,,, μόνο θέλω,,, Ένα θέλω μεγαλύτερο από το εγώ τους,,, Οι διαφορές τους να γίνονται ομοιότητες,,, και οι ομοιότητες,,, διαφορές για να μη πλήττουν,,, Τα αδιάκριτα βλέμματα των περαστικών δεν τα αγνοούν,,, διότι πολύ απλά δε τα βλέπουν καν,,, Δεν κατονομάζουν τη σχέση τους απλά τη βιώνουν,,, Αδιαφορούν για το μέχρι πότε; Πού βαδίζουν κι αν η σχέση τους θα πάει παραπέρα;
Το πρόβλημα στις σχέσεις είναι η ηλικία,,, νομίζουν κάποιοι,,, Αν δηλαδή ο εικοσάρης ήταν ζεύγος με την εικοσάρα και ο σαραντάρης με τη σαραντάρα θα ζούσαν ζωή χαρισάμενη; ΟΧΙ,,, Αυτό είναι το πρόβλημα στις ανθρώπινες σχέσεις,,, Βλέπουν το δέντρο,,, και χάνουν το δάσος,,, Ο έρωτας μάτια μου,,,, δε ξέρεις πού,,, και με ποιον θα σε βρει,,, Απλά τον ζεις,,, δεν τον ψειρίζεις,,, Αν αρχίζεις,,, και τον αναλύεις,,, δε ζεις έρωτα,,, αλλά συμφωνία,,, και όχι πάντα κυρίων,,,
Γι αυτό,,, την επομένη που θα δεις εκείνο το ζευγάρι να περπατά χέρι χέρι και να τρώει χωνάκι παγωτό,,, υποκλίσου,,, γιατί αυτό Αγαπημένοι μου είναι ο Έρωτας,,, κι αν το έχεις γευτεί έστω και μία φορά στη ζωή σου,,, τότε ναι σου υπογράφω ότι έζησες....
η υπογράφουσα
Κουτσιλέου Κ. Μαργαρίτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου