Ίσως αύριο να ναι αργά...

Η βόλτα,,, το άγγιγμα,,, το χαμόγελο,,, η αγκαλιά,,, το φιλί,,, ο καλός λόγος,,, η προσφορά,,, το μοίρασμα,,, είναι δώρα,,, τα πιο γλυκά πράγματα στη ζωή που τα γεύεσαι απολαμβάνοντας πλήρως την συναισθηματική τους επιστροφή,,,

Η ζωή είναι ΣΤΙΓΜΕΣ και κάθε φορά,,, που περιμένουμε την επόμενη,,, έχουμε ήδη βάλει σε στάση αναμονής τη ζωή μας,,, στο ψυγείο,,, να παγώσει,,, μέχρι να πούμε συνειδητά,,, ας τη βγάλω να τη ζεστάνω και να την απολαύσω,,,

Κρίμα,,, πόσες ΣΤΙΓΜΕΣ χάνουμε κάθε ημέρα,,, περιμένοντας να δημιουργήσουμε τις πλήρεις προυποθέσεις για να τις ζήσουμε,,, σε μία στάση καθήμενοι,,, "παγωμένοι" να περιμένουμε... να παρακολουθούμε θεατές,,, ίσως και πίσω από οθόνες,,, κι εκείνες να φεύγουν,,, να χάνονται,,, και να μην ξαναγυρίζουν...

Ε όχι,,, ας βλέπουμε τέτοιες μοναδικές,,, πολύτιμες στιγμές,,, σαν το βάζο της μερέντας,,, μα υπάρχει κανείς που να αντιστέκεται στις κουταλίτσες της,,, φυσικά όχι... Και τώρα που σας γράφω,,, μία εικόνα πέρασε από το μυαλό μου και χαμογέλασα,,, ένα παιδάκι που βάζει το σκαμπό από τα ΙΚΕΑ στον πάγκο της κουζίνας,,, για να φτάσει το βάζο της μερέντας,,, αρπάζει ένα κουτάλι και τσουπ,,, το βουτά,,, πασαλείυεται... φανταστείτε το... χαμογελάτε κι εσείς το ξέρω,,, Έτσι είναι,,,

Ε άντε λοιπόν,,, πάρτε το "κουτάλι" και βουτήχτε σε αυτές τις γευστικά μοναδικές ΣΤΓΜΕΣ που κάθε φορά θα σας δίνουν ένταση,,, πάθος,,, όνειρα,,, και εν τέλει ζωή... ΖΩΗ με νόημα ύπαρξης...

Μην το αναβάλετε,,, τα βάζα με την μερέντα κάποια στιγμή αδειάζουν,,, τελειώνουν,,,

Μπορεί αύριο,,, Αργότερα,,, Σε λίγο,,, Κάποια στιγμή,,, όταν τελειώσουμε τις δουλειές,,, τις υποχρεώσεις,,, τις ευθύνες,,, τις εργασίες,,, το διάβασμα,,, το γράψιμο,,, τις νοικοκυροδουλειές,,, όταν... κλπ.... να μην υπάρχει,,, η μερέντα άδειασε,,, ή ακόμα χειρότερα,,, να υπήρχε εκεί,,, για κάποιον άλλον που του μεταφέρει πλέον την εμπειρία της γλυκιάς γεύσης μίας ΣΤΙΓΜΗΣ...

η υπογράφουσα

Κουτσιλέου Κ. Μαργαρίτα