Όχι, τα μοναχοπαίδια δεν είναι απαραίτητα κακομαθημένα και εγωκεντρικά. Ούτε, όμως, είναι όλα τους πιο ώριμα για την ηλικία τους. Ξεχωρίζουμε, βάσει επιστημονικών μελετών, μύθους από αλήθειες και καταλήγουμε στα πραγματικά στοιχεία που κάνουν το μοναχοπαίδι σας τόσο ξεχωριστό!
Μύθος: Τα μοναχοπαίδια νιώθουν μοναξιά.
Αλήθεια: Τα μοναχοπαίδια δεν νιώθουν μοναξιά –ιδιαίτερα όταν είναι μικρά και πηγαίνουν σχολείο.
Ίσως να νιώθουν σχετική μοναξιά στην εφηβεία, μια περίοδος κατά την οποία το παιδί έτσι κι αλλιώς συχνά κλείνεται στον εαυτό του, και ίσως να νιώσουν ξανά έτσι σε μεγάλη ηλικία, όταν «φύγουν» οι γονείς. Από την άλλη, ακριβώς επειδή έχουν περάσει πολλές ώρες μόνα τους, όχι μόνο δεν φοβούνται την μοναξιά, αλλά έχουν βρει και τρόπους για να διασκεδάζουν χωρίς απαραίτητα την παρουσία άλλων!
Αλήθεια: Τα μοναχοπαίδια έχουν συσσωρευμένες «δυνάμεις».
Είναι λογικό τα μοναχοπαίδια να είναι κατά κανόνα πιο ικανά άτομα (το επιβεβαιώνουν και οι επιστήμονες), με την έννοια ότι, ανεξάρτητα από το εισόδημα ή το είδος εργασίας τους, οι γονείς τους έχουν περισσότερο χρόνο, ενέργεια αλλά και χρήματα για να επενδύσουν σε αυτά. Έτσι, καθώς έχουν όλη την προσοχή των γονιών τους, τα μοναχοπαίδια συνήθως πετυχαίνουν πιο εύκολα, πιο υψηλούς στόχους, είναι πιο έξυπνα και έχουν περισσότερη αυτοπεποίθηση.
Μύθος: Τα μοναχοπαίδια είναι εγωιστές.
Αλήθεια: Η πραγματικότητα είναι ότι τα μοναχοπαίδια είναι εξίσου γενναιόδωρα με όσα παιδιά έχουν αδέλφια, ενώ ταυτόχρονα σέβονται ιδιαιτέρως τους ανθρώπους γύρω τους. Για την ακρίβεια, δίνουν μεγάλη σημασία στις σχέσεις τους με τους άλλους, καθώς γι'αυτούς είναι πολύτιμες. Γι'αυτό και γίνονται ιδιαιτέρως πιστοί φίλοι, αφού θεωρούν τους κολλητούς τους αδέλφια τους. Για κάποιον λόγο, ωστόσο, οι ερευνητές δεν έχουν πειστεί ακόμα και συνεχίζουν να διερευνούν αν γίνεται τα μοναχοπαίδια να μην είναι εγωιστές.
Αλήθεια: Τα μοναχοπαίδια δεν διαφέρουν πολύ από τα μεγαλύτερα παιδιά.
Όπως τα μεγαλύτερα παιδιά μιας οικογένειας, έτσι και τα μοναχοπαίδια τείνουν να είναι πιο συντηρητικά και ώριμα. Ωστόσο, μοιάζουν και με τα μικρότερα παιδιά μιας οικογένειας, στο ότι είναι καινοτόμα.
Αλήθεια: Δεν είναι περισσότερο κακομαθημένα από οποιοδήποτε άλλο παιδί και ο λόγος είναι απλός.
Οι γονείς που έχουν την οικονομική δυνατότητα θα προσφέρουν τα πάντα στα παιδιά τους, όσα κι αν είναι αυτά. Οι γονείς που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για «τα πάντα», θα προσφέρουν στα παιδιά τους ό,τι μπορούν, επίσης όσα κι αν είναι αυτά!
Αλήθεια: Τα μοναχοπαίδια τείνουν να έχουν καλύτερη εκπαίδευση.
Σε συνέχεια των παραπάνω, μελέτες έχουν δείξει ότι λόγω της παραπάνω προσοχής των γονιών, τα μοναχοπαίδια τείνουν να γίνονται καλύτεροι μαθητές και να πετυχαίνουν σε υψηλόβαθμες σχολές. Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι όσοι έχουν αδέλφια δεν έχουν τις ίδιες επιτυχίες, όμως αναλογικά έχει βρεθεί ότι τα μοναχοπαίδια τα πάνε καλύτερα σε ακαδημαϊκό επίπεδο.
Μύθος: Τα μοναχοπαίδια δεν είναι ευπροσάρμοστα.
Αλήθεια: Όλες οι μελέτες που έχουν γίνει σε σχολεία δείχνουν πως όλα τα παιδιά που κοινωνικοποιούνται στο σχολικό περιβάλλον έχουν τις ίδιες ικανότητες προσαρμογής.
Αλήθεια: Τα μοναχοπαίδια είναι υπερ-προστατευμένα.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, οι γονείς που έχουν μοναχοπαίδια θα τους συμπεριφέρονται σα να είναι μωρά. Αυτό είναι ταυτόχρονα χαριτωμένο αλλά και καταπιεστικό.
Αλήθεια: Όταν το λένε (ότι είναι μοναχοπαίδια), συχνά εισπράττουν ενοχλητικά σχόλια.
...όπως «Έλα; Δεν σου φαίνεται!» ή χειρότερα «ε, έτσι εξηγείται!». Φαίνεται, λοιπόν, πως τα στερεότυπα στις κοινωνίες... καλά κρατούν!
Αλήθεια: Από τις αρχές της δεκαετίας του '60 μέχρι σήμερα τα μοναχοπαίδια έχουν αυξηθεί.
Για την ακρίβεια, τα τελευταία 50 χρόνια οι οικογένειες με ένα παιδί έχουν διπλασιαστεί σε 1 στις 5. Οι λόγοι είναι κυρίως οικονομικοί, ενώ παίζει ρόλο και η πλήρης ένταξη της γυναίκας στην αγορά εργασίας. Όπως και να έχει, αυτό αποδεικνύει ότι υπάρχουν ΚΑΙ πρακτικοί λόγοι που κάποιοι επιλέγουν να αποκτήσουν ένα μόνο παιδί –δεν είναι από καπρίτσιο!
Μύθος: Τα μοναχοπαίδια θέλουν να βρίσκονται στο επίκεντρο της προσοχής.
Αλήθεια: Κάποια μοναχοπαίδια μπορεί να έχουν αυτή την ανάγκη, έχοντας συνηθίσει να βρίσκονται στο επίκεντρο της προσοχής των μεγάλων. Κάποια άλλα, όμως, ακριβώς επειδή έχουν κουραστεί να βρίσκονται στο επίκεντρο, προτιμούν στις κοινωνικές εκδηλώσεις να αποσύρονται. Έχει, φυσικά, να κάνει με τον χαρακτήρα τους και μόνο!
Γεγονός είναι ότι όταν τα μοναχοπαίδια θέλουν να θυμηθούν κάποιο συμβάν από τα παιδικά τους χρόνια, δεν έχουν κάποιον για να ρωτήσουν. Αυτή την ανάγκη θα την κάλυπταν ιδανικά τα μεγαλύτερα αδέρφια. Το χειρότερο, μάλιστα, είναι ότι δεν έχει νόημα ούτε τους γονείς τους να ρωτήσουν, καθώς το πιθανότερο είναι ότι θα τους δώσουν μια διαστρεβλωμένοι εκδοχή της ιστορίας (οι γονείς έχουν το «ταλέντο» να θυμούνται στιγμιότυπα από τα παιδικά χρόνια των παιδιών τους όπως εκείνοι θέλουν).
Μύθος: «Είναι λάθος να κάνεις ένα μόνο παιδί».
Αλήθεια: Δεν υπάρχει καμία μελέτη που να αποδεικνύει ότι υπάρχουν σωστές και λάθος οικογενειακές επιλογές. Κι αν σας έχουν ήδη δημιουργηθεί τύψεις ότι θα γίνετε κάποτε βάρος στο μοναχοπαίδι σας, φροντίστε όσο ακόμα είναι μικρό να το «δυναμώσετε» έτσι ώστε αυτό να μην συμβεί ποτέ.
Αλήθεια: Τελικά, δεν μπορείς να βάλεις όλα τα μοναχοπαίδια στο ίδιο «καζάνι».
Υπάρχουν μοναχοπαίδια πολύ κοινωνικά και μοναχοπαίδια πολύ εσωστρεφή. Υπάρχουν μοναχοπαίδια «κολλημένα» με τους γονείς τους και μοναχοπαίδια που κάνουν νωρίς την «επανάστασή» τους και αυτονομούνται. Μάλιστα, δύο τόσο διαφορετικά μοναχοπαίδια, δεν αποκλείεται να γίνουν ζευγάρι μια μέρα και να αποκτήσουν... ένα μόνο παιδί!
Το σίγουρο είναι ότι καμία έρευνα ή μελέτη δεν μπορεί να βασιστεί σε ένα ερωτηματολόγιο για να βγάλει τόσο ασφαλή πορίσματα για την προσωπικότητα του μοναχοπαιδιού, τα οποία να καταλήξουν να αποτελούν και στερεότυπα!
Τελικά, αυτό που έχει νόημα να σκεφτούν οι γονείς πριν πάρουν την απόφαση να αποκτήσουν περισσότερα από ένα παιδιά είναι: Πρώτον, θα γίνει το παιδί μας πιο χαρούμενο αν αποκτήσει αδέλφια; Και δεύτερον, εμείς θα γίνουμε πιο χαρούμενοι;
Μετά από μελέτη του αναφορικά με το μέλλον της γονιμότητας των ανθρώπων, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Pennsylvania, Samuel Preston, κατέληξε, μεταξύ άλλων, στο -απρόβλεπτο- συμπέρασμα ότι οι περισσότεροι γονείς ερωτεύτηκαν τόσο παράφορα το πρώτο παιδί τους που ήθελαν σύντομα να αποκτήσουν και δεύτερο. Άλλοι, πάλι, γονείς που αποφασίζουν να αποκτήσουν ένα μόνο παιδί λένε ότι «αν μπορούσα να ξαναγεννήσω ακριβώς το ίδιο παιδί, θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη. Αλλά η ευτυχία του να είμαι μητέρα, έχει να κάνει με το ότι είμαι η ΔΙΚΗ ΤΟΥ μητέρα!». Οι δε κοινωνιολόγοι καταλήγουν εδώ και χρόνια στο συμπέρασμα ότι η απόκτηση ενός μόνο παιδιού προσφέρει την ικανοποίηση του να γίνεται κανείς γονιός, χωρίς την υπερπροσπάθεια που απαιτεί το μεγάλωμα περισσότερων από ένα παιδιών.
Η τελική απόφαση, φυσικά, ανήκει στο κάθε ζευγάρι, το οποίο μάλιστα -όσο, τουλάχιστον, η φύση το επιτρέπει- έχει κάθε δικαίωμα, κάποια στιγμή, να αλλάξει γνώμη!
πηγή: http://www.mama365.gr/
γράφει η Έλενα Μπούλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου