Στους γονείς ? ε ναι και στους γονείς... ! Και σε μένα, ναι ναι και σε μένα,,, είναι η πρώτη φορά που θα μαστε χώρια,,, εγώ κι εκείνη, ναι το ομολογώ έχω άγχος,,, μα θα μου πείτε πώς κάνεις έτσι το μόνο παιδί είναι ? όχι... πρώτη φορά είναι ? όχι... ήμουν όμως πάντα εκεί,,, απ' έξω... να ανυπομονώ, και να καρτερώ,,, να περιμένω... να προσποιούμαι ότι δεν είμαι αγχωμένη,,, να λέω και τι έγινε σιγά... κλπ... ξέρετε...
Τι θυμήθηκα να ξέρατε... ήταν τότε ο πρώτος μας αποχωρισμός,,, (δεν μου αρέσουν οι αποχωρισμοί, όποιας μορφής, όποιας σχέσης, για όποιο λόγο)... στο προ νήπιο,,, η σκέψη μόνο να την αφήσω,,, ήταν σαν να κάτι να ξεκολλάει από μέσα μου,,, αφήστε όλες εκείνες τις σκέψεις με ταχύτητα φωτός,,, κι αν κλάψει, κι αν δεν μου το πούν, κι αν με ζητήσει,, κι αν δεν φάει, κι αν θέλει την αγελάδα της, κι αν νιώσει μόνη... κι αν πιάσει φωτιά, κι αν γίνει σεισμός, κι αν έρθει η καταστροφή της ανθρωπότητας... ναι ναι παραδεχτείτε το, τα έχετε σκεφθεί κι εσείς... ήταν τότε που πάντα θα άρπαζα το ακουστικό και θα τηλεφωνούσα στον άνθρωπο κλειδί, στον ώμο και μπράτσο μου,,, τον παιδίατρο μας Ηρακλή Καλαματιανό να πάρω συμβουλή... το σωστό .!!!
Και πάλι όμως η ίδια συμβουλή...
Όταν η ομορφοθυγατέρα μου ήταν μωρό δεν έτρωγε, κρέμες μπλιάχ, γάλα στα μούτρα, καναπέδες, χαλιά, πατώματα,,, μόνο τίλιο,,, ναι απίστευτο μόνο τίλιο και ντομάτα,,, ντομάτα ολόκληρη να της έδινες στο χέρι και ήταν ευτυχισμένη, φανταστείτε δύο χεράκια μικροκαμωμένα να κρατούν ντομάτα στην μέση κομμένη.... να την ζουμπούν,,, τι μπορούν να δημιουργήσουν,,, του τηλεφωνούσα ξανά και ξανά η "φρέσκια" ανήσυχη μανούλα,,, Ηρακλάκο δεν τρώει σου λέω δεν τρώει τίποτα,,, θα φάει, θα μεγαλώσει και θα φάει, χαλάρωσε μου απαντούσε....
Μία φορά λοιπόν του τηλεφώνησα και πάλι απελπισμένη,,, νηστικό το παιδί,,, Ηρακλάκο τι να κάνω,,, δεν μπορεί θα υπάρχει κάτι... πλήρως απελπισμένη σας λέω,,, και μου απαντά, πήγαινε μικρούλα μου στο ψυγείο, άνοιξε το και πες μου τι έχει μέσα,,, στην απελπισία μου ούτε και κατάλαβα, μηχανικά πήγα,,, του εξιστόρησα ότι υπήρχε μέσα... όταν τελείωσα, είπε " Να ανησυχήσεις όταν ανοίξεις το ψυγείο σου και δεν θα έχει τίποτα, όσο είναι γεμάτο μην ανησυχείς κάποια στιγμή θα το ανοίξει μόνη της και θα φάει,,, και να θυμάσαι το παιδί σου έχει ανάγκη από την αγάπη σου πάνω από όλα και αγκαλιές, πολλές αγκαλιές,,, και να της λές ότι την αγαπάς,,, και θα φάει κάποια στιγμή,,, ακούς ? να της το λες,,, και το πρωί που ξυπνά και το βράδυ πριν κοιμηθεί, μικρούλα μου (ήμουν η πιο μικρή μανούλα / πελάτισσα του για αυτό με έλεγε έτσι) να θυμάσαι κανένα παιδί δεν έπαθε κάτι από την πολλή αγάπη ".... και φυσικά έμεινα κάγκελο με το ακουστικό στο χέρι...
Για να επανέλθω λοιπόν, στο προνήπιο, μου είπε ξανά το ίδιο.... έμεινα μέρες στα κάγκελα κρυμμένη, μέχρι να συνηθίσω εγώ,,, εκείνη μια χαρά έπαιζε στην αγκαλιά της κας Ελένης,,, η οποία με τον καιρό κατέκτησε τον τίτλο της μανούλας β'. Και τα χρόνια πέρασαν και κάθε φορά που είχα διχασμό αν κάνω κάτι σωστά ή λάθος η ίδια απάντηση " κανένα παιδί δεν έπαθε κάτι από την πολλή αγάπη ". Πάντα απ έξω ,,, εξετάσεις, πτυχία,,, πάντα απ έξω... Πρώτη μου φορά λοιπόν και θα λείπω. Δεν θα είμαι εκεί να την περιμένω,,, να την αγκαλιάσω, πώς πήγες, πώς νιώθεις, τι θέματα,,, να δω τα μάτια της, τους χτύπους της καρδιάς της, το ύφος της,,, και φυσικά να στύψω μετά την φρέσκια πορτοκαλάδα της,,, για να πάρει δυνάμεις για το διάβασμα του επόμενου μαθήματος... Το ίδιο είναι απλά να χτυπήσει το τηλέφωνο ,,, έλα μαμά τελείωσα, πάω σπίτι. Πώς έγραψες? Μια χαρά ... τι να σου κάνει ένα ψυχρό τηλέφωνο,,, αν δεν δείς, νιώσεις,,, και την πορτοκαλάδα ποιός θα την στίψει; έτοιμη, ποιά έτοιμη; το ίδιο είναι, και οι βιταμίνες; ε ναι λοιπόν Καλή επιτυχία και σε μένα την μανούλα, την χρειάζομαι, και σε όλους εσάς που με νιώθετε και σε εσάς που θα με πείτε υπερβολική και υπερπροστατευτική... όμως ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΔΕΝ ΕΠΑΘΕ ΚΑΤΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΉ... τουναντίον....
η υπογράφουσα
Κουτσιλέου Κ. Μαργαρίτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου