και οι άνθρωποι φεύγουν,,, και εμείς δεν αντιδράμε,,, σιωπαίνουμε,,, δικαιολογούμε,,, μάθαμε να ξεχνάμε,,, και να μένουμε μόνες,,, μα η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει,,, να το θυμάσαι μικρή μου,,, όπως λέει και το τραγούδι,,, να το θυμάσαι πώς,,, Οι ΓΕΝΝΑΙΟΙ είναι ΜΟΝΟΙ,,,
και τότε... ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ,,, όχι ο βιολογικός, εκείνος που χρόνια τώρα ακούει τις νύχτες μου και τις ημέρες μου,,, την ψυχή μου,,, την καρδιά μου... όλα... μου είπε:
" Γενναιότητα στη ζωή είναι να μοιράζεσαι... Σκέψεις, πιστεύω, στόχους, επιδιώξεις, εμπειρίες, στιγμές, εικόνες, πόθους, .......... τα πάντα! ........
Γενναίος είναι αυτός που με ξεκάθαρο βλέμμα μιλάει χωρίς λέξεις στην καρδιά του συντρόφου, του φίλου, του γνωστού, του γείτονα, του συγγενή, του συνάδελφου........
Γενναίος είναι αυτός που συμμετέχει, δεν απομονώνεται αλλά προσελκύει, παρασύρει, ενώνει κι απλώνει προσπάθειες, ιδέες και κάνει όνειρα πραγματικότητα... γιατί χωρίς όνειρα Κόρη μου, ιδανικά, πιστεύω, ιδέες... μένεις στάσιμος, δεν κάνεις βήμα μπροστά... για αυτό συνέχισε, δεν είσαι μόνη, είσαι γενναία κι εγώ Περήφανος για σένα, είσαι η Κόρη που ο θεός δεν μου χάρισε... "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου