Εγώ θα σου πω.
Δεν θα μου πεις εσύ για τόλμη.
Εγώ θα σου πω.
Εσύ που σκέπασες τα πάντα με σιωπή και συνενοχή,
δεν θα μιλήσεις.
Εσύ που ξέχασες το όνομά σου και κρύφτηκες στα εύκολα,
δεν θα μιλήσεις.
Εσύ που δεν είδες τον Τρόμο να ‘ρχεται πάνω σου, μονάχα αγνάντευες
μελαγχολικά τα περασμένα,
δεν θα μιλήσεις.
Εγώ θα σου πω.
Άσε τους τίτλους και τις θεωρίες. Ξέφτισαν.
Τα μάτια μου κοίτα.
Το θάρρος μου δεν το΄χεις. Ούτε που το φαντάστηκες.
Βάφτισες τους φόβους μου, ίσα για να βολευτείς και μετά
βάλθηκες να κρίνεις.
Κανέναν δεν τρέμω. Μήτε εσένα, μήτε το άγγιγμα.
Κανένα συναίσθημα δεν τρέμω, ούτε το δικό σου.
Τον εαυτό μου μονάχα φοβήθηκα. Το πολύ του.
Δικός μου λογαριασμός αυτός.
Πάρε λοιπόν τα κλισέ σου και βάλτα πλάι σου, στον καναπέ.
Εγώ έχω χέρια άγρια και πόδια ματωμένα.
Δεν θα μου πεις εσύ για Φόβο.
Ούτε που τον μέτρησες ποτέ.
Κλειδώθηκες μέσα σου και κοίταζες ζωές, σαν παρατηρητής.
Δεν θα μου πεις εσύ για ζωή.
Εγώ έζησα εκατό.
Εγώ θα σου πω.
Εγώ θα σου πω | Της Νατάσσας Αναγνώστου
Εσύ που σκέπασες τα πάντα με σιωπή και συνενοχή,
δεν θα μιλήσεις.
Εσύ που ξέχασες το όνομά σου και κρύφτηκες στα εύκολα,
δεν θα μιλήσεις.
Εσύ που δεν είδες τον Τρόμο να ‘ρχεται πάνω σου, μονάχα αγνάντευες
μελαγχολικά τα περασμένα,
δεν θα μιλήσεις.
Εγώ θα σου πω.
Άσε τους τίτλους και τις θεωρίες. Ξέφτισαν.
Τα μάτια μου κοίτα.
Το θάρρος μου δεν το΄χεις. Ούτε που το φαντάστηκες.
Βάφτισες τους φόβους μου, ίσα για να βολευτείς και μετά
βάλθηκες να κρίνεις.
Κανέναν δεν τρέμω. Μήτε εσένα, μήτε το άγγιγμα.
Κανένα συναίσθημα δεν τρέμω, ούτε το δικό σου.
Τον εαυτό μου μονάχα φοβήθηκα. Το πολύ του.
Δικός μου λογαριασμός αυτός.
Πάρε λοιπόν τα κλισέ σου και βάλτα πλάι σου, στον καναπέ.
Εγώ έχω χέρια άγρια και πόδια ματωμένα.
Δεν θα μου πεις εσύ για Φόβο.
Ούτε που τον μέτρησες ποτέ.
Κλειδώθηκες μέσα σου και κοίταζες ζωές, σαν παρατηρητής.
Δεν θα μου πεις εσύ για ζωή.
Εγώ έζησα εκατό.
Εγώ θα σου πω.
Εγώ θα σου πω | Της Νατάσσας Αναγνώστου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου