Στην αγκαλιά μου..Εκεί είναι η θέση σου .!!!

Πάλι μόνη μου έπεσα στο κρεβάτι. Πάλι σε είδα να γυρνάς την πλάτη και να φεύγεις. Το ξέρω... Δεν γίνεται αλλιώς... Αλλά είναι κάθε φορά το ίδιο δύσκολο..

Τι κι αν περάσαμε όλο το βράδυ μαζί; Μια φευγαλέα στιγμή ήταν... Δεν μου έφτασε... Δεν σε χόρτασα...

Όταν ήρθες ήσουν συννεφιασμένος... Πιέζεσαι πολύ, φαίνεται... Λίγο αργότερα άρχισες να χαμογελάς! Πως σκίρτησε η καρδιά μου στο πρώτο σου χαμόγελο; Μακάρι να μπορούσες να καταλάβεις πόσο ευτυχισμένη νιώθω όταν ο λόγος που γελάς είμαι εγώ.

Χαλάρωσες τελικά κι άρχισες να επαναλαμβάνεις το όνομα μου με ένα «Μου» μετά... Κάθε φορά που το κάνεις αυτό ξέρω ότι μέσα σου κραυγάζεις ότι με αγαπάς. Κράταγες και το χέρι μου και με χάιδευες τρυφερά.

Κι όλα αυτά σε μία στιγμή. Λίγο πριν φύγεις με αγκάλιαζες σφιχτά... Αχ αυτές οι αγκαλιές σου... Και με φίλαγες... Δεν το ήθελες... Αλλά πάλι έφυγες...

Σε ρώταγα που πας; Πάντα ξέρω που πας... Το έχω δεχτεί... Πάντα δεν θα θέλω να φύγεις... Και πάλι μόνη να ξαπλώνω στο κρεβάτι... Έχοντας κρατήσει από σένα μόνο την μυρωδιά σου και τις εικόνες της νύχτας...

Νιώθω ένα περίεργο «κενό» στη μέση. Ακριβώς στα σημεία που θα έπρεπε να τυλίγονται τα χέρια σου... Μία ανατριχίλα στο λαιμό. Εκεί που θα έπρεπε να νιώθω την ανάσα σου. Προσπαθώ να συγχρονίσω τον χτύπο της καρδιάς μου με της δικής σου.

Κλείνω τα μάτια μου. Θέλω να κοιμηθώ να περάσουν οι ώρες να σε ξαναδώ. Σχηματίζεται η μορφή σου... Δεν θέλω να κοιμηθώ... Θέλω να με πάρεις αγκαλιά... Θέλω να με πάρεις αγκαλιά...

Και τίποτα άλλο...

Να μείνω εκεί να σε μυρίζω και να σε νιώθω. Εκεί έπρεπε να ήμουν...

γράφει η κα Ριζεάκου Μαρία 

πηγή: http://episkepseis.gr/