Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

Άνευ όρων αγάπη...

Κι είναι τελικά μακάριοι όσοι βίωσαν στιγμές,,, άνευ όρων αγάπης... αναρωτιέμαι,,,

Στιγμές μοναδικές,,, που δεν πρόκειται να ξαναυπάρξουν ποτέ,,, ποτέ ξανά στον ίδιο χωροχρόνο ή με τον ίδιο τρόπο,,, απλά ανεπανάληπτες,,,

Συναισθήματα χαράς και λύπης ταυτόχρονα,,, σαν ένα,,,
Χαράς που βιώσαμε μία στιγμή τόσο μοναδική,,, που ίσως κάποιοι να μην νιώσουν ποτέ,,, μα και Λύπης,,, που η στιγμή τελείωσε,,, δεν γυρίζει πίσω να "ξαναπαίξει",,, δεν επαναλαμβάνεται,,,
Τέτοιοι δεσμοί,,, ενώνονται σπάνια,,, δίχως λέξεις...  δεν σπάνε ποτέ,,, μόνο αποχωρίζονται για λίγο,,, μέχρι το επόμενο γύρισμα... Και κάθε τι που μεσολαβεί,,, ημίμετρο,,, αναλώσιμο,,, αφού το μέτρο σύγκρισης είναι το τέλειο και απόλυτο...

Δεν ξέρω,,,


η υπογράφουσα
Κουτσιλέου Κ. Μαργαρίτα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου